26/1/11

Φοβάμαι όλα αυτά...

... που γίνονται για μένα χωρίς εμένα (για να αλλάξω τον χρόνο από το αγαπημένο τραγούδι). Με τρομάζει πραγματικά που μεγαλύτερη και σπουδαιότερη κι από την οικονομική κρίση γιγαντώνεται η πολιτική και πολιτισμική κρίση αυτής της χώρας. Φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν και κόβουν βόλτες ανενόχλητα, μας απασχολεί ο λεκές που άφησε το μυρμήγκι που πατήθηκε κι όχι ποιος το πάτησε και γιατί, αναλωνόμαστε σε ανούσιες υποθέσεις, κουβέντες επί παντός άλλου πλην της ουσίας: προσπαθούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι βαλλόμαστε από παντού, ότι είμαστε ο εύκολος στόχος, ότι πρέπει να προστατέψουμε τα κεκτημένα (ποια ακριβώς δεν ξέρουμε, για να το λένε όμως κάτι έχουμε κερδίσει κι εμείς) από τους κακούς (που έχουν πολλά πρόσωπα, αλλά φωτογραφίζεται το εξής ένα: ο άλλος, ο διαφορετικός, ο "ξένος", ο απροσάρμοστος αν θες) κι ότι αυτοί οι καλοί θα μας προστατέψουν απ' όλα τα δεινά που μας έχουν προκαλέσει (οι γνωστοί που λέγαμε στην προηγούμενη παρένθεση), Αυτό που με λυπεί περισσότερο είναι ότι πλέον οι αμερικανιές πιάνουν κι εδώ, τα μέσα κάθε είδους στήνουν τρελό γλέντι, τόσο καλοστημένες παραστάσεις που θα έπρεπε να έχουν προταθεί για όσκαρ σεναρίου  και μοντάζ ένα πράγμα, και που δυστυχώς οι περισσότεροι αβασάνιστα δέχονται με μιας. Έχουμε σίγουρα κουραστεί ως λαός, κι αν έχουμε υποφέρει όλο τον προηγούμενο αιώνα (για να μην πούμε για τους πριν από αυτόν), κι ενώ μιλάγαμε για το ελληνικό θαύμα κι όλοι σηκώναμε σαν παγόνια τις ουρές μας που επιτέλους γίναμε κι εμείς ένα πρότυπο καπιταλιστικό κράτος με τα σέα και τα μέα του, σπάει η φούσκα και το απόστημα κατακλύζει τα πάντα. Λέτε να υπάρξει ανόρθωση; να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που μας είχε κυριέψει και να αναζητήσουμε άλλες λύσεις κι άλλες προοπτικές; να δούμε σε πραγματική διάσταση την αναμφισβήτητα τεράστια πολιτιστική μας κληρονομιά και να αντλήσουμε από εκεί ότι μπορεί να μας πάει μπροστά; ποιος ξέρει, ο χρόνος θα δείξει. Πάντως ο φόβος μου παραμένει και το μόνο που ελπίζω είναι να μην φύγουν εκ νέου τα λαμπρά μυαλά για άλλους τόπους δίνοντας τα φώτα τους αλλού και ξαναγράφοντας ποιήματα τύπου "όπου κι αν πάω η Ελλάδα με ματώνει".
E la Nave Va

Υ.Γ.1: όχι ότι περνιέμαι για κανένα λαμπρό μυαλό, αλλά για να φύγω ούτε λόγος, το οφείλω σε κάποιους κοντινούς προγόνους μου (που είτε γνώρισα είτε άκουσα πολλά για αυτούς) κι έχω δώσει όρκο να το πολεμήσω όσο μπορώ, η εικόνα είναι συνειρμική κι η φελινική ταινία στην οποία αναφέρεται η λεζάντα επίσης.
Υ.Γ.2: μόνο σε μένα έκανε εντύπωση η χθεσινή προβολή ντοκιμαντέρ σε ιδιωτικό κανάλι σχετικά με την επανάσταση του '21 κι ότι η κύρια αιτία της ήταν οικονομικές διαφορές μεταξύ κατακτητών και σκλαβωμένων; (τυχαίο;)

12 σχόλια:

  1. Καλέ μου δεν θέλω να σε λυπήσω κι άλλο αλλά η φαντασία μου δεν φτάνει να δει πως θα σηκώσει κεφάλη αυτή η πατρίδα τώρα κοντά. Και σίγουρα τα μυαλά θα φύγουν όπως έκαναν πάντα. Γιατί όταν πρέπει κανείς να σκεφτεί την προσωπική του επιβίωση η πατρίδα μικραίνει στο μυαλό και στην καρδιά. Και να σου πω ίσως να μην με συμπαθείς μετά από αυτό αλλά όπως πάνε να την καταντήσουν σε λίγο θα είναι καθαρός μαζοχισμός να συνεχίσει να την αγαπάει κανείς. Τελικά τι είναι "πατρίδα"!
    Να προχωρήσω ή καλύτερα να σταματήσω εδώ?

    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρεις τι θα γίνει με τα μεγάλα τα μυαλά; Θα αυτοεξοριστούν (παλιά η συνταγή...), θα αφήσουν εμάς τα κορόιδα πίσω και μόλις βγάλουμε το φίδι από την τρύπα... θα επανακάμψουν ως ήρωες και εθνοσωτήρες

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω μαζί σου.Για το ντοκιμαντέρ που λες δεν έχω ιδέα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κάτι πήγα να πω και μετά είδα την profile pic της ginger αποπάνω και το ξέχασα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ginger είμαι αισιόδοξος από φυσικού μου και πραγματικά ελπίζω πάντα για το καλύτερο, όσο για τα μυαλά που φεύγουν, ανέκαθεν η Ελλάδα (με εξωστρακισμούς στο παρελθόν κι εξορίες ή μεταναστεύσεις στο πρόσφατο παρόν) έδιωχνε πολλές φορές τα καλύτερα μυαλά της, έχουμε όμως την "κατάρα" ως έθνος να αναδυόμαστε από τις στάχτες σαν φοίνικες κάθε φορά. Να περνάς καλά και να ελπίζεις περισσότερο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ όντως κι έχει συμβεί και θα ξανασυμβεί αυτό, το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς που μένουμε; θα το βγάλουμε το φίδι από την τρύπα του; σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δραπέτη είναι ενδιαφέρον, αλλά τα παρουσιάζει από μια αμφιλεγόμενη σκοπιά τα πράγματα, κατόπιν εορτής πολλές ιστορικές έρευνες αποσκοπούν κάπου αλλού και διαστεβλώνουν ηθελημένα ή όχι την πραγματικότητα, είδομεν γενικώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΥO!Reeka πάραυτα θα με ενδιέφερε η άποψή σου... αν και δις πατέρας τι να προλάβεις κι εσύ... φιλιά σε όλους σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα αυτό είναι το δύσκολο να μείνουμε και να παλέψουμε..
    Δεν την αλλάζω την Ελλάδα.. όσο και αν μας ματώνει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Hfaistiwna έτσι συναγωνιστή, εμείς παραμένουμε αθεράπευτα ρομαντικοί τύποι άσε που μας αρέσουν τα δύσκολα, φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. {.πavλος.} κι εγώ καθόλου τυχαίο δεν το βρίσκω, φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε