27/12/12

Καλή Χρονιά

Εύχομαι καλή Χρονιά σε όλους σας με ένα τελευταίο ποστ αφιερωμένο σε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα για μένα αυτής της χρονιάς. Την δημιουργία του Διαδικτυακού μας ραδιοφώνου Sin Radio. Με λίγα λόγια θα "χαρακτηρίσω"¨αρχικά παραγωγούς και κατόπιν κάποιους από τους ακροατές όπως το είχα υποσχεθεί και μικροφωνικά και από εδώ. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Παραγωγοί
Λουστράκος: Ο Παραγωγός (από το κουαρτέτο του Sin, αν πω περισσότερα θα παρεξηγηθώ)
Evil: Ο σεφ με τον μανιακό έλεγχο (control freak ελληνιστί - επίσης του γνωστού κουαρτέτου)
Dina: Η (όχι και τόσο) ήρεμη δύναμη και διαχειρίστρια (του γνωστού κουαρτέτου)
Blueprints: moi - ασχολίαστο βεβαίως (το τελευταίο μέλος του κουαρτέτου που λέγαμε)
Άρης & Ελβίρα:Οι μουρλοί της πρωινής ζώνης (Ελένη τρέμε)
Λίλα: Η πιο "συμπαθής" προξενήτρα, ε συγγνώμη παραγωγός και μαγείρισσα
Βασίλης: Ο γνωστός παθιασμένος πιπεράτος Κρητικός
Νικόλ: Η εθελόντρια κι ευαίσθητη (που ξαναρχίζει στις 15/1) - φτου σκόρδα
Διονύσης (Moody Times): Ο τελειωμανής Σουηδός βρυκόλακας (τον λατρεύω)
Δημήτρης & Μελέτης: Οι μηχανορραφούντες και τσίπουρα τσακίζοντες με εκλεκτούς καλεσμένους
Βίκυ: Η στρατόσφαιρα κι άλλες διαστάσεις στα ταξίδια που της αρέσουν με όλες τις αισθήσεις
Τατιάνα: η πιο μακρινή κι όμως κοντινή μας φίλη (και τραγουδίστρια...)
Γιώργος El Barrio: Το πάρτι του σταθμού (Enjoy)
Γιώργος High Fidelity: Ο έταιρος τελειωμανής βινυλιάρχης

Ακροατές
Kat: η ράστα, ευαίσθητη και μουσικά ψαγμένη "αδελφή" μου
marimar: χορευτικό μου ταίρι και με τα πιο εύστοχα σχόλια
ΦΟΥΛΗ: από τις φανατικότερες του Λουστράκου (φωνάζει κάτω από τον Πύργο: Παύλοοοο) και διοργανώτρια των φιλιών 01 (ξέρετε: 101, 201, κλπ)
Lefti: αν και πρόσφατη σχετικά από τις πιστότερες και πιο ξενυχτούδες
homemade: ο αρχηγός των εικόνων, εκεί που μπλοκάρεις τι να πεις σου πετάει μια και να το θέμα (επίσης καλοφαγάς και γλεντζές)
Dora faitytale: η σύζυγος του ανωτέρου, την αγαπήσαμε για την αμεσότητά της
eleni_fass: θα μπει σύντομα στην επάνω κατηγορία (ακούσαμε ήδη την πρώτη της προσπάθεια)
christina: η κουμπαρούλα από την Αργολίδα (η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολύ ρεύμα εκεί)
Αθηνά: η αγαπημένη μελιστάλαχτη, δεν σπέρνω την ίντριγκα - απλά την λατρεύω απεριόριστα
Alex Andra: η αγαπημένη ευαίσθητη φίλη (με την επίσης αγαπημένη κόρη Χριστίνα, τον Μήτσο τον προσοντούχο και τον Ρόκυ, λατρεύω την οικογένεια αυτή)
βαγγέλης: ο αδελφός χωρίς άλλα σχόλια
tremens: ο μπαμπάς, αν εξαιρέσεις το κόλλημα με την Mina είναι εξαιρετικός άνθρωπος και με το πιο ωραίο χαμόγελο που έχω δει και γέλιο που έχετε ακούσει
nasia p: φίλη του πατέρα, ξενιτεμένη αλλά με πολύ χιούμορ κι ειλικρίνεια (ο Κώστας παίζει στην ίδια κατηγορία) και βασίλισσα του glitter text
Dyspistos: εκ Σαλονίκης ορμόμενος και μάγειρας επίσης, με εξαιρετικές επιδόσεις ακρόασης κι εύστοχων σχολίων σε διάφορες εκπομπές
mahler: το γατί που όλοι αγαπάμε, από την όπερα στα σκυλάδικα με εξαιρετική ευκολία
ted & Ρινάκι: ο αδελφός και η καλή του πάντα με καλή διάθεση

Θα μπορούσα να προσθέσω δεκάδες ακροατές ακόμη (και συγγνώμη αν έχω παραλείψει αρκετούς) αλλά έπρεπε να το κάνω σύντομο σχετικά.

Και πάλι ότι καλύτερο για τη χρονιά που έρχεται για όλους σας, φιλιά κι απέραντη αγάπη, υγεία κι ευτυχία να σας συντροφεύουν.

Υ.Γ.: οι ωραιότερες ευχές που έχω διαβάσει ανήκουν στην Roadartist - εύχομαι να πραγματοποιηθούν για όλους σας οι περισσότερες από αυτές.

26/12/12

Time

Τελευταία εκπομπή του χρόνου από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio έκτακτα την Πέμπτη με τραγούδια που έχουν σχέση με το χρόνο και την ώρα.
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Πέμπτη 21:00
Διαφορετικά είδη μουσικής, από Jazz σε Rock (σε όλες του τις μορφές), Blues, Swing, Indie κι ότι μπορείτε να φανταστείτε αλλά με κοινό παρανομαστή το χρόνο.
Να είστε όλοι καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερα, φιλιά.

20/12/12

Χριστουγεννιάτικες ευχές

Εύχομαι σε όλους σας από καρδιάς

αγκαλιές πολλές


ξεκούραση πολύ


κι ότι καλύτερο για τις μέρες που έρχονται με αγαπημένα πρόσωπα και κάθε σωματικό, πνευματικό και υλικό αγαθό να σας συντροφεύει. Να είστε όλοι πολύ καλά.

Υ.Γ.: τελευταίες εκπομπές για την χρονιά στο Sin Radio από τις Ραδιοτυπίες αυτό το Σ/Κ και θα τα ξαναπούμε με τη νέα χρονιά ραδιοφωνικά.
Για Σαββάτο 22/12 θα ακουστούν Christmas Jazz τραγούδια...
Ραδιοτυπίες 19:00 @ Sin Radio
Από εδώ (ιστολογικά) θα επανέλθω πριν το κλείσιμο της χρονιάς για ένα τελευταίο super - post. Φιλιά σε όλους σας.

18/12/12

Κορυφαίο σχόλιο εκπομπής...

Η Anasa έγραψε το παρακάτω σχόλιο σε μια εκπομπή του Sin Radio:

#94 anasa 16-12-2012 20:49 (ήταν στην έκτακτη εκπομπή του Λουστράκου της Κυριακής)

Στο διάστημα που σας ακούω εχω σχηματίσει μια άποψη για όλους εσάς και με την άδειά σας , θα την μοιραστώ μαζί σας
Ο πιο παιχνιδιάρης και ο πιο καλός οικοδεσπότης , ο Παύλος
Ο πιο ψαγμένος μουσικά και κορυφαίος χιουμορίστας στα σχόλια , ο Μπλού (εγώ είμαι τούτος)
Ο πιο πολυεπίπεδος και ανατρεπτικός , ο Εβιλ
Η πιο γλυκειά και αισθησιακή , η Βίκυ
Η πιο σεξυ φωνή του ραδιοφωνου , ο Δημήτρης
Η πιο ''τσαγανάτη'' και αυθεντική , η Τατιάνα
Η πιο άμεση και φιλική , η Λίλα
Ο πιο ροκ και φευγάτος , ο moody
O πιο cool και χαλαρωτικός , ο Βασίλης
Ο πιο power και ξεσηκωματικός , ο barrio

Κάποια στιγμή μετά τα Χριστούγεννα θα ανεβάσω κάτι σχετικό, ανάλογο ή κι άσχετο όσον αφορά και παραγωγούς και κάποιους από τους ακροατές του Sin Radio

Εν τω μεταξύ αν θέλετε να συνεισφέρετε με δικές σας παρατηρήσεις, σχόλια ή απόψεις σχετικά, μπορείτε να το κάνετε ελεύθερα.

Σας φιλώ όλους κι ελπίζω να περνάτε καλά.

15/12/12

"Έξι κεφάλια στο κουτί..."

Από μικρή είχε την τάση να επεξεργάζεται τα παιχνίδια της. Οι κούκλες ειδικά ποτέ δεν έμεναν ολόκληρες για καιρό. Τους έβγαζε κι έβαζε τα πόδια, χέρια και στο τέλος το κεφάλι. Όταν δεν είχαν πλέον κανένα ενδιαφέρον τις πέταγε στην άκρη κι έπιανε την επόμενη που της έφερναν για δώρο.
Για την Veronica & το Λογοτεχνικό Σάββατο
Μεγαλώνοντας, αυτή η συνήθεια παρέμεινε κατά κάποιο τρόπο και στους ανθρώπους που βρίσκονταν δίπλα της. Σαν διευθύντρια προσωπικού "αποκεφάλιζε" με την ίδια ευκολία τους συνεργάτες όπως και τις κούκλες της σαν παιδί.
Γυρίζοντας στο σπίτι από τη δουλειά κάθε φορά που απέλυε κάποιον λες και το διασκέδαζε: έβαζε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, ένα δίσκο κλασσικής μουσικής, έκλεινε τα μάτια και φανταζόταν τον εαυτό της κοριτσάκι, τότε που διαμέλιζε τις κούκλες κι άκουγε τους δικούς της να λένε: μα τι θα γίνει αυτό το παιδί; δολοφόνος κατά συρροή;
Αυτή η μέρα όμως ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη για αυτήν, στη δουλειά - και στο όνομα της κρίσης - είχε απολύσει 6 συναδέλφους με συνοπτικές διαδικασίες και με την γνωστή της αυστηρότητα. Ήταν όμως κι η επέτειος των 6 χρόνων από τότε που είχε χάσει τους γονείς της σε δυστύχημα, μάλιστα μες το διεστραμμένο της μυαλό είχε αφιερώσει την κάθε απόλυση για τον κάθε χρόνο του χαμού τους.
Αυτή τη φορά γυρίζοντας στο σπίτι βρήκε μπρος στην πόρτα της ένα κουτί, μικρό χάρτινο κι άσπρο χωρίς αποστολέα αλλά με το όνομά της γραμμένο με κόκκινο μαρκαδόρο στη θέση του παραλήπτη. Το μάζεψε χωρίς ιδιαίτερη περιέργεια και το ακούμπησε στο τραπεζάκι του χολ. Κάθισε αναπαυτικά στην δερμάτινη μπερζέρα της, γέμισε από το μπουκάλι με το ακριβό κόκκινο κρασί το κρυστάλλινο κολονάτο ποτήρι και κάνοντας μια πρόποση στον αέρα είπε: ας προσέχατε κι ας πάτε στο καλό...
Από το ακριβό της ηχοσύστημα ακουγόταν η Carmen του Bizet και σχεδόν δεν κατάλαβε το χαρακτηριστικό ήχο που έκανε το μήνυμα που ήρθε στο κινητό της. Όταν πρόσεξε ότι αναβοσβήνει το κόκκινο ενδεικτικό λαμπάκι του κινητού το πήρε κοντά της και διάβασε: μα καλά, δεν έχεις καμιά περιέργεια για το δωράκι που σου στείλαμε;
Ασυναίσθητα κοίταξε γύρω της λες και κάποιος την παρακολουθούσε εκείνη τη στιγμή, σηκώθηκε με μιας και πήγε προς το χολ. Πήρε το κουτί στα χέρια της και το άνοιξε βιαστικά: έξι κεφάλια από κούκλες ήταν τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, όλα χαμογελαστά λες και την κοίταζαν κοροϊδευτικά... Άφησε το κουτί να πέσει από τα χέρια της αποσβολωμένη από το θέαμα που αντίκρισε, ήταν το δίχως άλλο οι κούκλες που "αποκεφάλιζε" τόσα χρόνια πριν, μα τι νοσηρό αστείο σκέφτηκε, ποιος μπορεί να κάνει τέτοια πλάκα; και που βρήκε αυτές τις κούκλες; τις έχω πετάξει εδώ και πολλά χρόνια...
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τις σκέψεις της ένα νέο μήνυμα ακούστηκε να φτάνει στο κινητό, αυτή τη φορά έκανε να τρέξει για να το πιάσει, αλλά  γλιστρώντας σε ένα από τα κεφάλια έπεσε ανάσκελα. Για καλή της τύχη τα υπόλοιπα κεφάλια λειτούργησαν ως προστατευτικό και δεν χτύπησε στο μάρμαρο το δικό της κεφάλι. Χαμογελώντας όσο μπορούσε και προσπαθώντας να ξαναβρεί την αυτοσυγκράτηση που πάντα την διακατείχε κατευθύνθηκε εκ νέου προς το κινητό, άνοιξε το μήνυμα και διάβασε: είναι πολύ εύκολο κι από θέση ισχύος να "παίρνεις" κεφάλια, το θέμα είναι όταν εσύ γίνεις παιχνίδι στα χέρια κάποιου άλλου ποιος θα σε προστατέψει; 

9/12/12

"... και δεν υπήρχε κανένας έξω"

Έπαιρνε το πρωινό ως συνήθως στην καλογυαλισμένη τραπεζαρία του. Η μυρωδιά του ζεστού ελληνικού καφέ σε συνδυασμό με τον πολύ ευχάριστο χειμωνιάτικο ήλιο που έμπαινε από τις κουρτίνες του σαλονιού είχαν ευεργετικά αποτελέσματα στο κατά τ' άλλα δύσκολο σημερινό του ξύπνημα...
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Το προηγούμενο βράδυ και μετά τα τυπικά για τα 40ήμερα της αγαπημένης του συζύγου είχε βγει με έναν κολλητό του φίλο και τα έπιναν ως αργά. Τα παιδιά τα είχε κρατήσει η μητέρα του κι αυτός όντας για πρώτη φορά μόνος στο σπίτι μετά από αρκετά χρόνια βίωνε την νέα κατάσταση.
Σαφώς και δεν είχε συνειδοποιήσει ακόμη πλήρως το γεγονός της απώλειας, αλλά προσπαθούσε να φανταστεί το μέλλον και τι έπρεπε να κάνει από εδώ και μπρος μια κι έπρεπε να έχει διπλό ρόλο για τα παιδιά του. Με τίποτα δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του με άλλη γυναίκα, το απέκλειε σαν γεγονός.
Τις μπερδεμένες σκέψεις και το βαρύ από τον πονοκέφαλο λόγω ποτού μυαλό του ήρθε να ταράξει ένας θόρυβος από το μπαλκόνι...
Γύρισε να κοιτάξει προς τα εκεί αλλά δεν διέκρινε κάτι. Ήπιε μια ακόμη γουλιά από τον καφέ του κι άναψε το πρώτο τσιγάρο της μέρας, ο λαιμός του ήταν σε άθλια κατάσταση κι η πρώτη ρουφηξιά του καπνού του έφερε βήχα. Ένας βήχας που κόπηκε το ίδιο απότομα όπως με τις σκέψεις του πριν λίγο, μια σκιά πέρασε μπροστά από την μπαλκονόπορτα, δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε μεγαλόφωνα, αυτό που πέρασε αποκλείεται να είναι η γάτα...
Έκανε να σηκωθεί αλλά ο πόνος στο κεφάλι τον ανάγκασε να σταθεί με τα χέρια στο τραπέζι, σηκώνοντας τα μάτια διέκρινε μια φιγούρα πίσω από τις κουρτίνες. Οι αχτίνες του ήλιου που έπεφταν από πίσω έκαναν σαφέστερη την εικόνα, ήταν μια γυναίκα και μάλιστα γυμνή...
Προσπάθησε να κάνει μια κίνηση ώστε να σταθεί στα πόδια του και να πάει προς την μπαλκονόπορτα αλλά μια αχνή φωνή τον σταμάτησε: όχι Μάνο μην πλησιάζεις, δεν υπάρχει λόγος... ήρθα μόνο για να σου πω ότι θα σε αγαπώ πάντα και θα προσέχω κι εσένα και τα παιδιά, συνέχισε τη ζωή σου, μην αγκιστρωθείς στις αναμνήσεις και το παρελθόν, κάνε βήματα μπροστά κι αν σου ξανατύχει ο έρωτας μην τον απορρίψεις...
Άκουγε την Μαρία; δεν ήταν δυνατόν, ήταν καθηγητής μαθηματικών και δεν πίστευε καθόλου σε φαντάσματα, αγγέλους κι άλλα μεταφυσικά ή παραθρησκευτικά, Μαρία; κατάφερε να ψελλίσει...
Ναι Μάνο, εγώ είμαι αλλά δεν θα με "ξαναδείς", ούτε κι ακούσεις πάλι, ήρθα μόνο για να σου πω τα προηγούμενα, γειά σου τώρα και να προσέχεις...
Ο Μάνος έτρεξε με όση δύναμη βρήκε προς την πόρτα, βγήκε έξω με δυο δρασκελιές, κοίταξε παντού αλλά τίποτα... δεν υπήρχε κανένας έξω...
Απογοητευμένος γύρισε για να μπει πάλι μέσα, παρατήρησε όμως κάτι περίεργο, η κουρτίνα σαν να ήταν τραβηγμένη σε ένα σημείο από κάποιο αόρατο χέρι, έκανε εντελώς αντίθεση με την κατά τα άλλα κάθετη θέση της. Ασυναίσθητα έβαλε το δικό του χέρι στο σημείο αυτό της κουρτίνας. Ένα ρίγος τον διαπέρασε, δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του, στο υπόσχομαι ότι θα προσέχω και τον εαυτό μου και τα παιδιά όσο περισσότερο μπορώ της είπε...

Soul Jazz @ Sin Radio

Για την Κυριακή 9/12 από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio θα ακουστεί ένα αφιέρωμα στο μουσικό είδος Soul Jazz.

Σας περιμένω να περάσουμε μια χαλαρά κεφάτη Κυριακή παρέα, ακούγοντας μουσική και συζητώντας με τον γνωστό τρόπο. 
Να είστε όλοι καλά και να περνάτε καλύτερα.

Υ.Γ.: Για το Λογοτεχνικό Σάββατο στο γνωστό μέρος... 

8/12/12

Gary Moore @ Sin Radio

Για το Σάββατο 8/12 από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio θα ακούσετε ένα αφιέρωμα στον Βορειο - Ιρλανδό κιθαρίστα Gary Moore.

Το ζήτησε ο φίλος και συνάδελφος blues - soul (aka Χρήστος) μέσα από την σελίδα του Sin Radio. Ελπίζω να έχετε όλοι ένα υπέροχο Σάββατο κι όσοι πιστοί προσέλθετε για να κάνουμε παρέα εκεί.

Υ.Γ.: Για το Λογοτεχνικό Σάββατο στο γνωστό μέρος...

4/12/12

Έκτακτες Ραδιοτυπίες: 6 χρόνια Blogging

Σαν αύριο 5 Δεκεμβρίου του 2006 ξεκίνησα το ταξίδι μου στο ιστολογείν...
Κάπως ξαφνικά λοιπόν, εκτάκτως σήμερα Τρίτη στο Sin Radio Ραδιοτυπίες 19:00 - 21:00 για να γιορτάσω μαζί σας το γεγονός. Θα ακουστούν πολύ διαφορετικά τραγούδια, ελληνικά, ξένα, αγαπημένα γενικά που είχαν ακουστεί και σε μια άλλη έκτακτη εκπομπή που είχα κάνει αρκετούς μήνες πίσω...
Εκτάκτως Τρίτη στις 19:00
Όσοι πιστοί και συντονισμένοι ελάτε να το γιορτάσουμε παρέα, πίνοντας λίγο κρασάκι, ρακή ή ότι σας αρέσει κι ακούγοντας καλή μουσική έτσι για να ζεσταθούμε λίγο από το επερχόμενο κρύο...
Θα μιλήσουμε και για τα blogs, και για ότι άλλο μας έρθει, έτσι ελεύθερα και χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα (ή στατιστικά και πολλές πληροφορίες). Να είστε όλοι καλά και τα λέμε.

2/12/12

Άνοιξα τα μάτια μου...

Παρότι οικείο ήταν περίεργα σκοτεινό κι υγρό το περιβάλλον που ζούσα. Ένιωθα ταυτόχρονα ότι ήμουν εξαιρετικά μόνος μα κι ασφαλής.
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Βασικά μου παιχνίδια ήταν να παίζω με τα πόδια και τα χέρια μου, οι κινήσεις ήταν περιορισμένες ούτως ή άλλως στον μικρόκοσμο που ζούσα. Όπως πάντα όμως η συνήθεια γίνεται δεύτερη φύση κι ήμουν ικανοποιημένος με ότι μου "προσφερόταν" από το εξωτερικό περιβάλλον και με ότι είχα σαν δεδομένο. Ξαφνικά κι ενώ είχα αρχίσει να ασφυκτιώ είναι η αλήθεια, απόγευμα μιας όμορφης Ανοιξιάτικης ημέρας μου είπαν αργότερα, συνέβει το απροσδόκητο: σιγά σιγά βγήκα στο φως... 
Το υγρό και σκοτεινό περιβάλλον που ζούσα αντικατιστάθηκε με ένα ξηρό κι ιδιαίτερα φωτεινό αντίστοιχο, δεν πολυέβλεπα καλά, ήταν θολά όλα, κάποια πρόσωπα με μάσκες με έπλεναν, πρώτη φορά άκουγα τη φωνή μου κλαίγοντας, από μακριά μια άλλη γνώριμη από κάπου φωνή ρωτούσε φωνάζοντας και με φανερό πόνο: είναι καλά;
Όλα καλά, την καθησύχαζε μια άλλη φωνή, το αγοράκι σου χαίρει άκρας υγείας, και σε λίγο βρέθηκα κοντά της, τι θαλπωρή... το πρώτο της χάδι με ηρέμησε, το πρώτο της φιλί με έκανε να αισθανθώ καλύτερα από το σκοτεινό και μοναχικό μου περιβάλλον, άνοιξα τα μάτια μου..., κι απ' ότι μου είπαν αρκετά αργότερα, αυτό που διέκρινα ήταν το χαμόγελό της κι η ανακούφιση που με έβλεπε επιτέλους από κοντά και γερό.

Leonard Cohen @ Sin Radio

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου και στις Ραδιοτυπίες από το Sin Radio, θα ακούσετε ένα αφιέρωμα στον κο Leonard Norman Cohen.
Cohen @ Sin Radio, Ραδιοτυπίες 19:00
Μου ζητήθηκε τις προάλλες στην εκπομπή του Λουστράκου κι από τη στιγμή που είναι και δικός μου αγαπημένος καλλιτέχνης μετά χαράς συμμετέχω σε αυτό το αφιέρωμα. Θα χαρώ να σας έχω παρέα για να εξερευνήσουμε την μουσική καριέρα του Καναδού ποιητή, συγγραφέα, μουσικού και συνθέτη από το 1967 μέχρι και σήμερα. Να έχετε όλοι σας μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα.

Υ.Γ.: Για το Λογοτεχνικό Σάββατο, στο γνωστό μέρος...

1/12/12

Acid Jazz @ Sin

Για το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου οι Ραδιοτυπίες σας προσφέρουν μια ώρα με Acid Jazz στο Sin Radio. Σας περιμένω όσους μπορείτε εκεί...

Μια κι είναι παγκόσμια ημέρα Aids η 1η Δεκεμβρίου σαν συνέχεια των Ραδιοτυπιών εκτάκτως ο Λουστράκος θα συνεχίσει στις 8 με την Έφη Μαμαλούκα, Ψυχολόγο ειδικευμένη σε άτομα φορείς της ασθένειας. 

Ευχόμενος να έχετε όλοι ένα υπέροχο Σάββατο με αγαπημένα σας πρόσωπα, ελπίζω αυτός ο μήνας να είναι καλύτερος για όλους μας σε όλα τα επίπεδα, σας φιλώ.

Υ.Γ.: Για το Λογοτεχνικό Σάββατο, στο γνωστό μέρος...

26/11/12

Ενηλικίωση...

Φτάσαμε αισίως στα 18 λοιπόν. Ενηλικιωθήκαμε τελικά. Περάσαμε όλες τις γνωστές φάσεις μέχρι να φτάσουμε εδώ. Από την τρυφερή παιδική ηλικία στην εφηβεία κι από εκεί στο καταστάλαγμα. Δεν χρειάζεται να σταθώ στις καλές κι εύκολες στιγμές, αυτές και πολλές ήταν κι εύκολα διαχειρίσιμες.
Θα σταθώ στα δύσκολα που περάσαμε παρέα και μας έδεσαν περισσότερο. Στις απώλειες αγαπημένων προσώπων, στις απώλειες υλικών αγαθών και στον κίνδυνο έλλειψης του ενός απ' τον άλλο. Εκεί που άλλοι θα οπισθοχωρούσαν, θα τους έπαιρνε από κάτω, θα έλεγαν πάμε για άλλα, εμείς το παλέψαμε μαζί και το νικήσαμε. Σε πείσμα Κασσανδρών, μελλοντολόγων κι άστρων αποδείξαμε ότι με την αγάπη και τη συντροφικότητα όλα ξεπερνιούνται. Κάτι που στις μέρες μας πρέπει να γίνει αυτοσκοπός. Θέλω απλά να σε ευχαριστήσω για τις στιγμές που στάθηκες δίπλα μου όταν ένιωθα να λυγίζω, για τις στιγμές που μου κράτησες το χέρι όταν αυτό έτρεμε, για το σιγομουρμούρισμα αυτοσχέδιων τραγουδιών όταν προσπαθούσα (με δυσκολία) να κοιμηθώ, για όλα όσα έκανες για μένα θέτοντας τις ανάγκες σου σε δεύτερη μοίρα.
Καθώς δεν πιστεύω στην τύχη και τις συμπτώσεις νιώθω ότι έπρεπε να ενηλικιωθούμε παρέα κι ελπίζω να γεράσουμε μαζί...
Θα σου αφιερώνω πάντα αυτό και σαν soundtrack της κοινής μας ζωής θα κουβαλάω το Αστέρι του Βοριά που τόσο μοναδικά μου τραγούδησες εκείνη τη μέρα.

25/11/12

It was a very good year @ Sin Radio

Για την Κυριακή 25/11/12 στις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio θα ακουστεί ένα άλλου είδους αφιέρωμα από αυτά που σας έχω συνηθίσει.

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για την βοήθεια που μου δώσατε με τις ιδέες σας περί της εκπομπής και θα ακουστούν όλα σε μελλοντικές Ραδιοτυπίες. Όσοι γνωρίζουν θα καταλάβουν τον λόγο για τον οποίο θα παίξουν τελικά αυτά που θα ακουστούν. Εύχομαι σε όλους σας μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα (και βεβαίως τα χρόνια μου πολλά στις Κατερίνες για σήμερα).

Το Λογοτεχνικό Σάββατο επιμένει εδώ...

24/11/12

Έμπνευση και ασέβεια

Οι σταγόνες ιδρώτα που έπεφταν από το πρόσωπό του ακούγονταν πολύ δυνατά καθώς έπεφταν στο πάτωμα της εκκλησίας. Το ύψος της σκαλωσιάς που ήταν ανεβασμένος σε συνδυασμό με την άψογη ηχητική του χώρου δημιουργούσε έναν απόκοσμο επαναλαμβανόμενο θόρυβο, σαν σταγόνες από τα ύδατα της Στυγός.
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Το ζωγραφικό θέμα του που θα κοσμούσε όλη την επιφάνεια του τρούλου ήταν ιδιαίτερα περίπλοκο: ήθελε να συμπεριλάβει αστικούς μύθους και μυθολογικά γεγονότα στην Χριστιανική διδαχή και πραγματικότητα. Οι κακοί άγγελοι έπαιρναν μορφές καταχθόνιες από την αρχαιότητα ενώ οι καλοί θύμιζαν πρόσωπα της καθημερινότητας της πόλης. Δεν είχε βέβαια τολμήσει να αλλοιώσει την μορφή του Θεού που κυριαρχούσε στο κέντρο του τρούλου. Ενώ όμως τον είχε κάνει όσο ρεαλιστικότερο μπορούσε σύμφωνα με τις κρατούσες παραδόσεις - για την ακρίβεια είχε δεχθεί τα συγχαρητήρια του μητροπολίτη για την πιστότητα της απόδοσης - και πλέον ασχολείτο με τις λεπτομέρειες του θέματος όπως την τελειοποίηση του φωτισμού και της προοπτικής, κάποια σταγόνα από την οροφή έσταξε στο πρόσωπό του. Σε αντίθεση οι δικές του από τον ιδρώτα είχαν σταματήσει, ενώ η ατμόσφαιρα είχε γίνει ξαφνικά παγερή. Σκούπισε με το πανί που είχε στην τσέπη του το μάγουλο και μηχανικά το έβαλε στην τσέπη συνεχίζοντας να ζωγραφίζει. Μια δεύτερη και σύντομα μια τρίτη σταγόνα έπεσαν κοντά στο στόμα του λίγο μετά, κι αυτός ασυνείδητα τις σκούπισε με την ανάποδη του χεριού του. Όταν κοίταξε το χέρι του δεν είδε χρώμα όμως: τι στο καλό; σκέφτηκε, έχει υγρασία και στάζει το ταβάνι;
Κοιτάζοντας το πρόσωπο του Θεού χαμογέλασε καθώς σκέφτηκε τι είχε κάνει σαν απειροελάχιστη παρέμβαση και κανείς δεν μπορούσε σαφώς να το διακρίνει από το πάτωμα της εκκλησίας κοιτώντας προς τα πάνω. Στο αριστερό Του μάτι, ακριβώς στο ένα τρίτο της κόρης, είχε σχεδιάσει αμυδρά το δικό του πρόσωπο, λες κι ο Θεός τον κοιτούσε υπό γωνία εκείνη τη στιγμή. Οι σταγόνες άρχισαν να γίνονται περισσότερες, τρεις, τέσσερις, πέντε, σε κάποια στιγμή έφτασαν στο στόμα του, είχαν μια περίεργη υφάλμυρη γεύση, του θύμισαν δάκρυα...
Με τρόμο κοίταξε τα μάτια του ζωγραφισμένου Θεού, αυτή τη φορά διέκρινε τη σιλουέτα του και στις δύο κόρες των ματιών, όμως όχι αυτή που είχε ζωγραφίσει αλλά στην υπάρχουσα στάση του, λες κι έβλεπε σε καθρέφτη...Τρομαγμένος έκανε  να κινηθεί προς τα πίσω, γλιστρώντας πάνω στα δάκρυα του Θεού το επόμενο που θυμόταν ήταν η πτώση του στο κενό από την ψηλή σκαλωσιά...

23/11/12

Bob Marley @ Sin Radio

Σάββατο Ραδιοτυπιών και για αυτή την φορά το αφιέρωμα είναι στον μεγάλο Τζαμαϊκανό συνθέτη, τραγουδιστή, παραγωγό (και Άγιο) Bob Marley.
Σάββατο 24/11/12 @ Sin Radio - 19:00
Το είχε ζητήσει ο φίλος και συμπαραγωγός Βασίλης (Πιπέρι στο στόμα) στο σχετικό άρθρο: Διαλέξτε Αφιέρωματα στο Χώρουμ της σελίδας Επικοινωνία στο Sin Radio (που προς στιγμήν είναι ανενεργό). Ελπίζω να σας έχω παρεούλα κι αυτή τη φορά. Φιλιά σε όλους να είστε καλά και να έχετε ένα υπέροχο Σάββατο.

Για το Λογοτεχνικό Σάββατο εδώ...

20/11/12

Με λίγη βοήθεια από τους φίλους...

Δεν είναι ότι έχω μπλοκάρει και δεν ξέρω τι να παίξω στις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio, ευτυχώς οι ακροατές έχουν ζητήσει αρκετά αφιερώματα και κάποια τα έχω ήδη έτοιμα, απλά αυτή την Κυριακή θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό για πολλούς λόγους. 
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio
Αν λοιπόν έχετε καμιά ιδέα για το είδος μουσικής που θα θέλατε να ακούσετε την Κυριακή 25/11 (ή και διάφορα είδη ταυτόχρονα) αφήστε ένα σχετικό σχόλιο μπας και με βοηθήσετε.
Εύχομαι να είστε όλοι καλά κι ευχαριστώ εκ των προτέρων.

18/11/12

Bitter Sweet @ Sin Radio

Για την Κυριακή 18/11 στις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio για μια ακόμη φορά δεν θα παίξει η λίστα που έχω ετοιμάσει εδώ και 3 εβδομάδες λόγω απρόοπτων γεγονότων...
Bitter Sweet - Ραδιοτυπίες @ Sin Radio
Αντ' αυτής θα ακουστούν τραγούδια υπό τον γενικό τίτλο: bitter sweet (γλυκόπικρα, όπως και η ονομασία του παραπάνω λουλουδιού), τραγούδια εναλλακτικού, κυρίως βρεττανικού ροκ των τριών προηγούμενων δεκαετιών. Εύχομαι να έχετε όλοι μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα.

15/11/12

Κλείνουμε το στόμα

Θυμάμαι μικρό παιδί ακόμη, τους δικούς μου να κάνουν την κίνηση αυτή: έφερναν τον δείκτη στα χείλια  τα οποία σούφρωναν λίγο και ψυθίριζαν σςςςς.
Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ήταν δύσκολες εποχές τότε, αρκετές φορές οι μεγάλοι μιλούσαν χαμηλόφωνα ώστε εμείς τα παιδιά να μην ακούμε κι όταν πηγαίναμε να πεταχτούμε να πούμε κάτι έκαναν την γνωστή απαγορευτική κίνηση κι ακουγόταν το ενοχλητικό σςςςς. Για να το διασκεδάσουν και λίγο το θέμα μας έλεγαν: μην έχετε ανοιχτό το στόμα σας, θα μπει καμιά μύγα... Πέρασαν αρκετά χρόνια έτσι, ώσπου αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε, υπήρχε μια φίμωση λόγου κι ελευθερίας γενικότερα, η δική μας απαγόρευση δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που τραβούσαν οι γονείς μας, προσπαθώντας να μην γινόμαστε βάρος μιλούσαμε κι εμείς χαμηλόφωνα ή είχαμε κλειστό το στόμα.
Οι απαγορευμένες λέξεις ειδικά που λέγονταν συνομωτικά (εμείς μεγαλώνοντας αρχίσαμε να το καταλαβαίνουμε γιατί αυτόματα χαμήλωναν και τη φωνή τους σε αυτές) ήταν πάνω κάτω οι: χούντα, επανάσταση, ελευθερία, εξορία, τμήμα, βασανιστήρια - κι η μάνα όλο και πεταγόταν κάνοντας σςςς στους άνδρες της παρέας, ακούνε και τα παιδιά έλεγε...

Κάποια στιγμή αυτή η καταπίεση ανάγκασε κάποια μεγαλύτερα από εμάς παιδιά, φοιτητές τους έλεγαν, να κάνουν μια κίνηση που έμελε να αλλάξει αυτή την κατάσταση ώστε τα στόματα να μην παραμένουν κλειστά, νομίζω πως το πέτυχαν τελικά....
ή μήπως όχι;

Υ.Γ.: αφιερωμένο στους αφανείς ήρωες αυτής της ιστορίας, όσους αγωνίστηκαν για να μην κλείνουμε το στόμα και δεν εξαργύρωσαν αυτήν τους την πράξη με κανένα τρόπο.

11/11/12

Στα παπούτσια των άλλων...

Όπως κάθε μέρα κίνησε με τα πόδια να πάει στη δουλειά του. Τελευταία είχε συνηθίσει να βλέπει στη διαδρομή αλλοδαπούς να μαζεύουν από τους κάδους ανακύκλωσης κουτάκια, μπουκάλια, χαρτιά κι ότι μπορούσαν να μεταπωλήσουν, αρκετά αδέσποτα που πλέον φώναζε με τα ονόματά τους και μερικούς άστεγους που είχαν πιάσει συγκεκριμένες γωνίες ζητώντας επαιτεία.
Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Γέλασε με την καθώς πρέπει κυρία του πρώτου ορόφου που φώναζε του αλλοδαπού που έψαχνε τον κάδο: φύγε σου λέω, θα πετάξω την σακούλα, τάισε τον γνωστό κοπριτάκο με ένα κουλούρι όπως είχε συνηθίσει κάθε πρωί κι έριξε κάποια κέρματα στο πλαστικό ποτήρι του επαίτη στη γωνία με το βιβλιοπωλείο, όμως αυτή το φορά δεν έφυγε βιαστικά αλλά στάθηκε και τον καλοκοίταξε...  Το πρόσωπό του έδειχνε ότι είχε περάσει και καλές ημέρες αυτός ο άνθρωπος, τα μάτια του παρόλη την σκοτεινιά τους φανέρωναν αρκετές εμπειρίες και γνώσεις, τα ρούχα του εμφανώς φθαρμένα και τα παπούτσια του ακόμη χειρότερα, τρύπια σε κάποια σημεία και τώρα που ζύγωνε ο Χειμώνας σίγουρα ανεπαρκή. Ασυνείδητα έβγαλε τα δικά του παπούτσια και τα αντάλλαξε με τον (απορημένο είναι η αλήθεια) επαίτη... Το καλοσιδερωμένο παντελόνι και πουκάμισο φάνταζαν εντελώς παράταιρα με αυτά τα παπούτσια, αλλά αποφάσισε πως έτσι θα πήγαινε στην δουλειά σήμερα.
Αδιαφορώντας για τα επικριτικά βλέμματα των συναδέλφων κάθισε στον υπολογιστή του κι άρχισε να διαβάζει τα μηνύματα. Η εργασιακή ρουτίνα για άλλη μια φορά ξετυλιγόταν μπροστά στην οθόνη του ώσπου ένα μήνυμα του κέντρισε το ενδιαφέρον πραγματικά, ο τίτλος του ήταν: "en los zapatos de otras..." και αντιγράφοντας στον μεταφραστή, καθώς δεν γνώριζε Ισπανικά, του έβγαλε: στα παπούτσια των άλλων... Τι περίεργο σκέφτηκε, κι άρχισε να διαβάζει το "υποτιθέμενο" spam που ούτε λίγο ούτε πολύ ανέλυε το πόσο δύσκολο είναι να μπει κανείς στη θέση του άλλου, του οποιουδήποτε άλλου, αφήνοντας για λίγο εκτός τον εγωισμό του.
Η εργασιακή του ημέρα τελείωσε χωρίς άλλα απρόοπτα και πήρε τον δρόμο της επιστροφής χωρίς να μπορεί να διώξει από το μυαλό του αυτή τη σκέψη. Στην γνωστή γωνία του βιβλιοπωλείου δεν είδε τον επαίτη με τον οποίο είχε ανταλλάξει τα παπούτσια, αλλά η κουβέρτα ήταν στρωμένη ως συνήθως, θα έχει πεταχτεί για κάποια "φυσική του ανάγκη" σκέφτηκε. Κάθισε για λίγο όρθιος και μετά οκλαδόν στην κουβέρτα του άστεγου περιμένοντας να φανεί...
Ένας κύριος με καλογυαλισμένα παπούτσια κι ακριβά ρούχα κοντοστάθηκε μπροστά του και ψάχνοντας τις τσέπες του έριξε κάποια κέρματα στο πλαστικό ποτήρι. Τα μάτια του συνάντησαν τα δικά του, το βλέμμα του "δωρητή" ήταν συνάμα φιλεύσπλαχνο και απόμακρο, τύπου κάνω την καλή πράξη της ημέρας και συνεχίζω την ζωή μου χωρίς να με ενδιαφέρει τι συμβαίνει στον συνάνθρωπό μου, Θεέ μου έτσι τον κοιτώ κι εγώ; σκέφτηκε... Σηκώθηκε να φύγει αλλά είδε τον επαίτη να πλησιάζει, του χαμογέλασε, τον χαιρέτησε δια χειραψίας και κάθισαν παρέα στην κουβέρτα...
Να πάρω κανένα σουβλάκι και καμιά μπυρίτσα από δίπλα να τα πούμε λίγο; του πρότεινε και για πρώτη φορά τον είδε να του χαμογελάει, ένα χαμόγελο από καρδιάς που τον έκανε να νιώσει λίγο περισσότερο άνθρωπος...

10/11/12

Ραδιοτυπίες του Στράτου

Κυριακή Ραδιοτυπιών στο Sin Radio και για σήμερα το μικρόφωνο θα το μοιραστώ με τον κολλητό μου από το γνωστό Ευβοϊκό χωρίον που ακόμα αντιστέκεται...
Στράτος στις Ραδιοτυπίες, Κυριακή 19:00 @ Sin Radio
(εδώ ψαρεύοντας)
Αρκετά πρωτόγνωρα "άσματα" (που λέει κι ο homemade) για τις Ραδιοτυπίες, τραγούδια που δεν θα έπαιζαν διαφορετικά από αυτή την εκπομπή, ανατρεπτικά, ελληνικά, ξένα, τα πάντα ένα πράγμα... Αν έχετε τη διάθεση να ακούσετε και να περάσετε μαζί μας "παρεΐστικα" σας περιμένουμε. Να έχετε όλοι μια υπέροχη Κυριακή, σας φιλούμε κι οι δύο.

9/11/12

Roadartist @ Sin Radio

Για το Σάββατο 10/11 από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio θα ακουστεί το soundtrack για τα 5 χρόνια ζωής του blog της αγαπητής Roadartist.
Roadartist @ Sin Radio, Σάββατο 19:00
Παίρνοντας λοιπόν την άδειά της να παίξουν τα τραγούδια που είχε διαλέξει για την χρονιά αυτή, σας περιμένω να τα ακούσουμε παρέα κι όσους δεν την γνωρίζουν ακόμη να μάθουν τι σημαίνει ένας άνθρωπος που αντιστέκεται στην κακογουστιά, στην χυδαιότητα, στην αυτοπροβολή αντιτάσσοντας την τέχνη (σε όποια της μορφή), την ποιότητα και τους χαμηλούς τόνους. Ακόμη κι όταν νιώθει ότι αυτό που κάνει είναι περιττό σε μια εποχή με τέτοιο βάθος κρίσης σε όλα τα επίπεδα, έχει εμάς τους διαδικτυακούς ή / και πραγματικούς της φίλους που την προτρέπουμε να συνεχίσει γιατί πραγματικά είναι μια ξεχωριστή και πολύτιμη παρουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Να έχετε όλοι ένα υπέροχο Σάββατο με χαρά κι αγαπημένα πρόσωπα γύρω σας.

7/11/12

Το σύννεφο...

... έφερε βροχή που λέει και το τραγούδι. Βαριά συννεφιασμένη η σημερινή μέρα κι η βροχή προ των πυλών.
Βροχή μέτρων και ημίμετρων, ο κόσμος σαστισμένος, σχεδόν χωρίς διάθεση για αντίδραση, περιμένει την βροχή να καθαρίσει τα πάντα ή να τα πνίξει...
Αν δεν καθαριστούν καλά τα λούκια κι οι αποχετεύσεις ο πνιγμός είναι σίγουρος, οι φυσικοί νόμοι είναι ισχυρότεροι από τους ανθρώπινους, καλή δύναμη σε όλους. 

6/11/12

Καμμένα...

... μυαλά, ιδεώδη, πρόσωπα. Κάποιοι επιμένουν να τα πιστεύουν και να τα ακολουθούν, άλλοι περισσότερο υποψιασμένοι κρατούν μικρό καλάθι και ζυγίζουν τα πράγματα διαφορετικά. Ποιος στην αλήθεια είναι ο λόγος να αναλώνεσαι προσπαθώντας να γίνεις αρεστός παντού; για να έχεις πολλούς followers; πολλούς αναγνώστες; πολλά μηνύματα; πολλούς φίλους στην πραγματική κι όχι διαδικτυακή σου ζωή;
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, είναι τουλάχιστον θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους μεσούσης όλης αυτής της κρίσης που περνάμε (και δεν μιλάω μόνο για την οικονομική), να σπαταλούν την όποια τους ενέργεια κι εγκεφαλική λειτουργία προσπαθώντας να φανούν πιο ψηλά από τους άλλους, να "δείξουν" καλύτεροι και πρωτοπόροι, να γίνονται ακόμη περισσότερο ανταγωνιστικοί αντί να προσπαθήσουν να δείξουν όσο περισσότερο αλληλέγγυοι γίνεται προς τον συνάνθρωπο, αντί να προσπαθήσουν με δυναμικό τρόπο να ανατρέψουν τον κακό χαμό που συμβαίνει παντού.
Απλά τους λυπάμαι όλους αυτούς και τους αγνοώ, δεν εύχομαι κακό σε κανέναν (ποτέ δεν θα το έκανα), αλλά δεν χωρούν στον μικρόκοσμό μου. 

Καλή συνέχεια και δύναμη σε όλους παιδιά, αγωνιστείτε όσο περισσότερο μπορείτε για το κοινό καλό...

4/11/12

Never too late - Κυριακή στο Sin Radio

Επειδή τα πράγματα καμιά φορά δεν πάνε όπως τα προγραμματίζεις, για σήμερα Κυριακή μια λίστα τραγουδιών διαφόρων εποχών και μουσικών ρευμάτων στις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio.
Never too late - Ραδιοτυπίες @ Sin Radio
Ελπίζω να έχετε όλοι μια υπέροχη Κυριακή κι όσοι μπορείτε σας περιμένουμε στο Sin Radio να περάσουμε παρέα το απόγευμα και το βράδυ που συνεχίζουν μετά τις Ραδιοτυπίες ο Evil Chef, και η Vicky.
Φιλιά σε όλους σας, να περνάτε καλά.
 
Υστερογράφων συνέχεια στο γνωστό μέρος...

2/11/12

Burn it blue @ Sin Radio

Για αυτό το Σάββατο 3/11/12 οι Ραδιοτυπίες στο Sin Radio παίζουν....
Σας περιμένω όλους εκεί να τα πούμε και λίγο αλλιώς τα πράγματα και να ακούσουμε όμορφες μουσικές για ταξίδι (πραγματικό ή της σκέψης). Σας εύχομαι ένα υπέροχο Σάββατο με αγαπημένα πρόσωπα...
                                     
Υστερογράφων συνέχεια στο γνωστό μέρος... 

30/10/12

"Το αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."

Κοίταξε το μεγάλο ρολόι στο σταθμό του τρένου και αγχώθηκε ακόμη περισσότερο. Η βοή του κόσμου που κατέκλυζε την αποβάθρα δεν βοηθούσε καθόλου στο να νιώσει καλύτερα. Κοίταζε το ακριβό ρολόι που φορούσε στο χέρι αλλά κι αυτό συμβάδιζε με αυτό του σταθμού. Κάθισε στο παγκάκι περιμένοντας το τραίνο, δεν είχε νόημα να κάνει βόλτες πάνω κάτω στην αποβάθρα, το τρένο θα ερχόταν σε 12 λεπτά κι ήταν ήδη αργοπορημένος στη δουλειά...
Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Έβαλε τα ακουστικά από το κινητό στα αυτιά του ώστε να μην ακούει την οχλοβοή κι έκλεισε ελαφρά τα μάτια. Το ράδιο έπαιζε το "Η ζωή είναι ωραία", αγαπημένο του θέμα κι έτσι χαλαρότερος όπως ήταν του ήρθαν αρχικά στη μνήμη οι στιγμές που σαν παιδί μάθαινε τον χρόνο: άκουσε την φωνή της μητέρας που του έλεγε: όταν ο μεγάλος δείκτης είναι στο 10 κι ο μικρότερος στο 30 η ώρα είναι δέκα και μισή... θυμόταν και τις δικές του σχετικές απορίες: γιατί μαμά κόβουμε την ώρα στη μέση; τα γέλια της τον έκαναν να χαμογελάσει και να ξεχάσει το άγχος του αρκετά. Έπειτα θυμήθηκε ότι μεγαλώνοντας άρχισε να βλέπει τον χρόνο σαν εχθρό περισσότερο: 8 το πρωί άρχιζε το μάθημα στο σχολείο, έπρεπε να φάει μεταξύ 2 και 2:30 το μεσημέρι γιατί μετά είχε φροντιστήριο, το απόγευμα στις 6 είχε τα Αγγλικά, το βράδυ 8 με 9 διάβασμα, μετά φαγητό με όλη την οικογένεια κι ύπνος νωρίς, πριν τις 11. Σε κάποια του όνειρα σαν παιδί έβλεπε τον χρόνο σαν ένα τερατόμορφο πλάσμα, όπου αντί για αυτιά είχε τα δύο κουδούνια του ξυπνητηριού, όλο το πρόσωπο σχηματιζόταν από το καντράν ενώ στην πλάτη είχε κουρδιστήρια που έμοιαζαν με αγκάθια...
Μεγαλώνοντας κατάλαβε ότι ο πραγματικός εχθρός και το πραγματικό τέρας δεν ήταν η ίδια η ώρα ή ο χρόνος αλλά η στιγμή που περνούσε και δεν ξαναγυρνούσε. Αποφάσισε να ζήσει την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία, στην μετά εφηβική του περίοδο μπόρεσε σχεδόν να το καταφέρει όπως το φανταζόταν: δεν έχανε ευκαιρία να διασκεδάζει, να μαθαίνει, να αποκτά εμπειρίες, να περνά καλά το όποιο "τώρα". Ο χρόνος δεν ήταν πλέον το αμείλικτο ζώο που εμφανιζόταν στα παιδικά του όνειρα...
Όσο μεγάλωνε τόσο περισσότερο νερό έβαζε στο κρασί του, αναγκάστηκε να ακολουθήσει και πάλι κάποιες νόρμες, αρχικά ο στρατός, μετά η δουλειά, ήρθε κι η οικογένεια, ο χρόνος άρχισε και πάλι να γίνεται πιεστικός, το άγχος να αυξάνεται, ένιωθε ότι δεν του έφτανε η μέρα για να κάνει αυτά που ήθελε.
Άνοιξε αργά τα μάτια, η αποβάθρα είχε πολύ λιγότερο κόσμο, έβγαλε τα ακουστικά και γύρισε το κεφάλι προς το μεγάλο ρολόι και τις ανακοινώσεις των αφίξεων... είχε περάσει το τρένο του και δεν το κατάλαβε.
Το στόμα του σχημάτισε μισό χαμόγελο, δε βαριέσαι είπε φωναχτά, δικός μου είναι ο χρόνος, τον διαθέτω όπως θέλω κι άρχισε να σιγομουρμουρίζει τον ρυθμό του η "ζωή είναι ωραία"...

27/10/12

October feelings...

Τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη σήμερα και τα τραγούδια που θα ακουστούν στις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio έχουν σαν θέμα τον Οκτώβρη ενώ υπάρχουν και δυο τρία που αφορούν το συναίσθημα...
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Κυριακή στις 19:00
Εντελώς Φθινοπωρινός ο καιρός, παρελάσεις, επέτειοι που σε κάποιους θυμίζουν σημαντικά πράγματα ενώ σε κάποιους άλλους δεν λένε απολύτως τίποτα, ελπίζω να πιάσω το σωστό συναίσθημα  σήμερα και να σας έχω παρεούλα.
Αμέσως μετά "Όλα στο Κόκκινο" και η "Στρατόσφαιρα" για να κλείσει όμορφα η βραδυά μας.
Καλή Κυριακή κι ακόμη καλύτερη εβδομάδα σε όλους σας.

One for Paul @ Sin

Για σήμερα Σάββατο οι Ραδιοτυπίες βγαίνουν κάπως αλλιώς στο Sin Radio. Ο Λουστράκος σαν κερδισμένος σε διαγωνισμό σε προηγούμενη εκπομπή προσπαθούσε να με πείσει να παίξω πράγματα που δεν μου αρέσουν καθόλου (τύπου Notis....).
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Σάββατο στις 19:00
Αποφάσισα λοιπόν να του αφιερώσω την σημερινή εκπομπή παίζοντας την δική του πρώτη που είχε γίνει αρχές του περσινού Αυγούστου στην πρώτη μας ραδιοφωνική στέγη (για όσους θυμούνται το pb radio). Σας περιμένω λοιπόν εκεί να ακούσουμε μαζί τι είχε διαλέξει τότε...
Να έχετε όλοι ένα υπέροχο Σάββατο όπως σας αρέσει.

18/10/12

"Το βλέμμα του, τα μάτια της"

Έπιναν το αψέντι τους καθισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Με την πρώτη ματιά φάνταζαν από διαφορετικούς κόσμους ο καθένας. Αυτός τύπος κλοσάρ, καλλιτέχνης που ζούσε κυρίως από φιλανθρωπίες ή από τουρίστες που αγόραζαν φτηνά τα έργα που πουλούσε στις όχθες του Σηκουάνα. Αυτή από μεσοαστική οικογένεια, κάποτε όμορφη και πάντα με καλή εμφάνιση, το πάθος της όμως για τζόγο και ποτό την οδήγησε μαθηματικά στην πορνεία...
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Την κοίταξε μετά από αρκετή ώρα, κι αφού άφησε μια τζούρα από τον καπνό της πίπας που κάπνιζε προς το μέρος της. Το βλέμμα της ήταν χαμένο στο κενό, κάπου μεταξύ του ποτού της και του τραπεζιού. Δεν ήταν σίγουρος αν την είχε πειράξει το ποτό ή είχε άλλου είδους προβλήματα, αλλά όσο την κοιτούσε τόσο εικόνες άρχισαν να του έρχονται στο μυαλό.
Η καλλιτεχνική φύση και η οργιώδης φαντασία του τον έκαναν κυριολεκτικά να "μπει" μέσα της και να βλέπει τον κόσμο από τα μάτια της...
Οι εικόνες έρχονταν σαν φλας: μωρό, παιδί, ενήλικη, τώρα, κι ενδιάμεσα όμορφες στιγμές, οι γονείς, ο πρώτος έρωτας, ο αγοραίος έρωτας, κορμιά ιδρωμένα, φράγκα πεταγμένα στο πάτωμα, χαρτιά στην πράσινη τσόχα, το αψέντι που έπινε... το βλέμμα του έγιναν τα μάτια της...
Δεν ήπιε το υπόλοιπο ποτό, σηκώθηκε νωχελικά κι έφυγε ρίχνοντας μια τελευταία ματιά προς την κυρία που καθόταν πριν λίγο δίπλα του, το βλέμμα της ήταν το ίδιο θολό αλλά αυτό που είδε σαν τελευταία εικόνα τον τρόμαξε και βγήκε να πάρει καθαρό αέρα...

Υ.Γ.1: Το αψέντι είναι ένα ποτό (πράσινου χρώματος) που πήρε μυθικές διαστάσεις τέλη 18ου κι αρχές έως μέσα 19ου αιώνα, εξυμνήθηκε και κατηγορήθηκε από πολλούς, έγινε το αγαπημένο ποτό καλλιτεχνών αλλά και της άρχουσας τάξης της Γαλλίας και του απλού κόσμου κερδίζοντας κάποια στιγμή στην κατανάλωση ακόμη και το κρασί. Κατηγορήθηκε ακόμη και για την πρόκληση τρέλας κι άλλων ψυχοπαθητικών νοσημάτων και απαγορεύτηκε. Απενεχοποιήθηκε πολύ πρόσφατα, ειδικά στην Ελλάδα άρχισε να κυκλοφορεί εκ νέου από την προηγούμενη δεκαετία μόλις.
Υ.Γ.2: Αλήθεια εσείς τι τέλος θα δίνατε στην ιστορία; ποια ήταν η τελευταία εικόνα που είδε στα μάτια της; 

14/10/12

"Ποιός ήταν ο τρελός;"

Έκανε προσεκτικές κινήσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σαν αξιωματικός που ήταν έπρεπε να υπερασπιστεί τον βασιλιά του και να συντονίζει τους πολεμιστές στην επίθεση...
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ακόμη κι η Βασίλισσα στεκόταν δίπλα του μακριά από την σιγουριά του πύργου. Εκεί παρέμενε μόνο ο Βασιλιάς για λόγους ασφαλείας.
Οι ιππείς κάνοντας στρατηγικές κινήσεις διασπούσαν την άμυνα του "εχθρού". Ο αξιωματικός με την μαύρη πανοπλία του βλέποντας τους στρατιώτες του να αναλώνονται σε μια εκατέρωθεν ατέρμονη μάχη έκανε την αποφασιστική κίνηση.

Ρουά Ματ ακούστηκε από τον παίχτη...

Υ.Γ.: στο σκάκι ο αξιωματικός λέγεται και τρελός (από το γαλλικό όνομα fou...)

13/10/12

Νέο Κύμα στο Sin Radio

Εκτάκτως σήμερα Σάββατο λόγω ευχάριστων υποχρεώσεων δεν θα έχει εκπομπή Ραδιοτυπίες. Την Κυριακή 14 Οκτώβρη και στο Sin Radio ένα μικρό αφιέρωμα στο κίνημα του νέου κύματος, εκεί στα τέλη του 60 έως τα μέσα του 70 που μεσουράνησε το είδος.
Ραδιοτυπίες στο Sin Radio,
Κυριακή 19:00
Το ζήτησε ο φίλος homemade μέσα από τη σελίδα του ραδιοφώνου μας και συγκεκριμένα στο θέμα που ανέβασα εκεί και λέγεται: Διαλέξτε αφιερώματα (στην Επικοινωνία - Χώρουμ = Forum). Όποιος φίλος θέλει να ζητήσει κάποιο σχετικό (ή και άσχετο) αφιέρωμα μπορεί να το κάνει εκεί.
Εύχομαι όλοι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, πολλά φιλιά.

9/10/12

Almanac - σαν σήμερα...

Έχω ξαναπεί ότι δεν πιστεύω στην τύχη και στα τυχαία...

9 Οκτωβρίου 1944: Η Αθήνα βομβαρδίζεται ανηλεώς από τους Ναζί, τρεις μέρες πριν εγκαταλείψουν την πόλη. 6 νεκροί και 22 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός.

Στις 9 Οκτωβρίου 2012 τι;

Υ.Γ.?: Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής της Αθήνας με απόφαση του απαγορεύει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας λόγω έλευσης Μέρκελ.
"Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύεται για λόγους δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας, κατά το χρονικό διάστημα από 09.00 ώρα της Τρίτης 09 Οκτωβρίου 2012 μέχρι και την 22.00 ώρα της ιδίας, κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών" από το ύψος του ξενοδοχείου Χίλτον μέχρι το Σύνταγμα, όπως και στην Αττική οδό από το "Ελ. Βενιζέλος" μέχρι τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων και σε βάθος ακτίνας εκατό μέτρων.

Σας θυμίζει κάτι το παραπάνω;

8/10/12

"Συναντήσεις στην πανσέληνο"


Κάθε φορά που έφτανε πανσέληνος όλο το χωριό ήταν τόσο σιωπηλό που νόμιζες ότι ήταν όλοι νεκροί από μια μυστηριώδη ασθένεια ή είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους μαζικά.
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ο αστικός μύθος ήθελε τον εωσφόρο ή έστω τους ακολούθους του να ζητούν το αίμα μικρών παιδιών ή οποιουδήποτε κυκλοφορούσε αυτό το βράδυ στην κοιλάδα γύρω από το χωριό. Ο Άρης κι η Αύρα μην δίνοντας καμία σημασία σε όλα αυτά βρήκαν την ευκαιρία να βρεθούν στην Δρακολίμνη που βρίσκοταν ένα χιλιόμετρο περίπου από το χωριό. Μέχρι τότε μόνο με βλέμματα και νοήματα επικοινωνούσαν και στο μανάβικο του μπάρμπα Ευτύχη την προηγούμενη ημέρα ο Άρης βρήκε την ευκαιρία να της δώσει ένα γραπτό μήνυμα χαζεύοντας τα μήλα... "Θα σε περιμένω στις 10 το βράδυ στη λίμνη, σίγουρα δεν θα κυκλοφορεί κανείς λόγω πανσελήνου..."
Η Αύρα μαζεύοντας όλο της το κουράγιο προφαστίστηκε ότι θα πάει να μαζέψει ξύλα για το τζάκι και θα γύριζε σε λίγη ώρα. Οι γονείς της την κοίταξαν με απορία και ο πατέρας της είπε: καλά, πήγαινε, αλλά μην ξεμακρύνεις γιατί σήμερα είναι κι η πανσέληνος...
Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει όσο κοντοζύγωνε προς τη λίμνη, από μακρυά διέκρινε μια φιγούρα, ήλπιζε να είναι ο Άρης κι όχι τίποτα κακό...
Ηρέμησε αρκετά όταν έφτασε πλέον σε απόσταση που ήταν σίγουρη ότι ήταν αυτός. Καλησπέρα Άρη, κατάφερε να ψελλίσει... γειά σου Αύρα μου, είσαι τόσο όμορφη στο φως του φεγγαριού της απάντησε με σιγουριά.
Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε να καθήσουν κάτω από μια γέρικη ελιά που τον κορμό της χρειάζονταν 5 άνδρες να την αγκαλιάσουν.
Θα έρθω να σε ζητήσω από τους δικούς σου Αύρα, φυσικά αν το θες κι εσύ... της είπε κοφτά, σχεδόν μην σηκώνοντας αντίρρηση.
Δεν ξέρω Άρη, μήπως βιαζόμαστε; δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου, πέρα από τα τυπικά καλησπέρα, γεια σας και πως είστε, ουσιαστικά δεν έχουμε πει τίποτα.
Όταν τα μάτια κι οι καρδιές συναντιούνται με αυτό τον τρόπο δεν έχω αμφιβολία ότι κι οι λέξεις θα ακολουθήσουν της απάντησε.
Έγυρε στον ώμο του, κι αυτός της χάϊδεψε τα μαλλιά με τρυφερότητα. Την φίλησε στο μάγουλο, κι αυτή του πρόσφερε τα χείλη της, αγκαλιάστηκαν με πάθος μεμιάς κι όλος ο κόσμος φαινόταν μαγικός. Ένα θρόισμα στα φύλα της ελιάς τους αναστάτωσε προσωρινά αλλά ο Άρης την καθησύχασε: οι νυχτερίδες κι οι κουκουβάγιες είναι που κυνηγούν και ξαποσταίνουν.
Την αγκάλιασε ακόμη πιο σφιχτά, η Αύρα πλέον είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά, τα κορμιά τους είχαν γίνει ένα, κάθε φόβος κι αναστολή είχε πετάξει μακριά σαν τα νυχτοπούλια. Ακόμη κι όταν άκουσαν θορύβους σαν βήματα δεν έδωσαν σημασία, για αυτούς το μόνο που μετρούσε πλέον ήταν ο ένας για τον άλλο, ο κόσμος γύρω τους δεν υπήρχε. Η ανάσα της είχε γίνει ένα με τη δική του, ακόμη κι όταν μια τρίτη βρέθηκε πολύ κοντά τους...
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, τα ονόματά τους έγιναν συνώνυμο της αγάπης αλλά και της απερισκεψίας, το χωριό ονόμασε την περιοχή Άρης και Αύρα, κανείς δεν έμαθε τι έγινε ακριβώς, οι περισσότεροι είπαν ότι υπήρξαν θύματα του "κακού", κάποιοι ότι έφυγαν μακριά για να ζήσουν την αγάπη τους ανενόχλητοι, άλλοι λένε ότι ακόμη και σήμερα τις νύχτες με πανσέληνο τους βλέπουν αρχικά στη λίμνη και μετά σα να πετούν προς το φεγγάρι.
Σημασία έχει ότι αγαπήθηκαν για τη στιγμή εκείνη όσο πολλοί δεν το έχουν κάνει ποτέ.

6/10/12

Κυριακή της Κατερίνας μέρος Β'

Ως νικήτρια του σχετικού Φθινοπωρινού διαγωνισμού η Κατερίνα (και) σήμερα θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο - προσκλεκλημένη εκ μακρόθεν - των Ραδιοτυπιών της Κυριακής.
Sin Radio @ 19:00
Τραγούδια προτιμήσεις της κι ελπίζω να περάσουμε όμορφα με τις επιλογές της. Για σχολιασμό στο γνωστό πλέον Sin Radio, φιλιά σε όλους, να έχετε μια υπέροχη Κυριακή.
Υ.Γ.: και για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι άλλο ας πάει στο Λογοτεχνικό Σάββατο μια βόλτα...

Queen @ Sin Part II

Σαββατιάτικες Ραδιοτυπίες με το δεύτερος μέρος του αφιερώματος στο μεγάλο συγκρότημα των Queen. 
Στις 19:00 σας περιμένω στο Sin Radio να τους ακούσετε και να τα πούμε...

Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα υπέροχο Σάββατο.

30/9/12

Κυριακή της Κατερίνας

Ως νικήτρια του σχετικού Φθινοπωρινού διαγωνισμού η Κατερίνα σήμερα θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο - προσκλεκλημένη εκ μακρόθεν - των Ραδιοτυπιών της Κυριακής.

Τραγούδια προτιμήσεις της κι ελπίζω να περάσουμε όμορφα με τις επιλογές της. Για σχολιασμό στο γνωστό Sin Radio, φιλιά σε όλους, να έχετε μια υπέροχη Κυριακή.

28/9/12

Queen @ Sin - Part 1

Σαββατιάτικες Ραδιοτυπίες με το πρώτο μέρος του αφιερώματος στο μεγάλο συγκρότημα των Queen. 
Στις 19:00 σας περιμένω στο Sin Radio να με ακούσετε, να πείτε τη γνώμη σας και να κάνουμε καλή παρέα. Τα σχόλια πλέον γνωρίζετε που...

Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα υπέροχο Σάββατο.

27/9/12

"Χωρίς το φυλακτό μου δεν ζω..."


Φιλήθηκαν με πάθος λες κι ήταν η τελευταία φορά... κι όμως εδώ και 53 χρόνια ζούσαν ο ένας για τον άλλο.
Παντρεύτηκαν το 1959 μετά από αρκετά μακρόχρονη πολιορκία του άντρα. Ήταν κι άλλες εποχές βέβαια, όλοι σε χαμηλοτάβανα σπιτάκια και στη μέση μια κοινή αυλή, όπου οι κρυφές ματιές και οι τυχαίες συναντήσεις έδιναν κι έπαιρναν.
Για το Λογοτεχνικό Σάββατο της Veronica
Αγαπήθηκαν πολύ, έφεραν στον κόσμο 2 παιδιά που με πολύ αγώνα κατάφεραν να μεγαλώσουν, σπουδάσουν και να νιώθουν περήφανοι για αυτά.

Οι αναποδιές και οι αρρώστιες απλά τους ένωσαν ακόμη περισσότερο, ο άντρας σε όλη την διάρκεια αυτών των χρόνων φορούσε στο λαιμό μια καδένα που κατέληγε σε ένα φυλαχτό όπως το έλεγε. Δεν το έβγαζε ποτέ, ούτε όταν δούλευε στην οικοδομή (ριψοκινδυνεύοντας σαφώς), ούτε όταν έκανε μπάνιο, πουθενά...
Η γυναίκα παρότι το γνώριζε το πάθος του για αυτό, δεν έπαυε να τον πειράζει: μαζί σου θα το πάρεις καημένε; ή κάποιο βράδυ να δεις που θα στο βγάλω και δεν θα πάρεις χαμπάρι...
Όσο κι αν τον ρωτούσαν όλοι για το τι περιείχε το φυλακτό, ο ίδιος το κρατούσε επτασφράγιστο μυστικό.
Η γυναίκα κάποια χρόνια αργότερα αρρώστησε βαριά, ο άντρας της παρότι κι αυτός χτυπημένος από σοβαρή ασθένεια δεν έφευγε από δίπλα της, σε κάποια στιγμή όταν ένιωσε ότι την εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του ψιθύρισε: πες μου σε παρακαλώ, τι περιέχει αυτό το φυλαχτό; δεν θέλω να φύγω με την απορία...
Με βία κράτησε τα δάκρυά του και της είπε: Δεν ξέρω αν το θυμάσαι αλλά το φορούσα την μέρα που γνωριστήκαμε, για την ακρίβεια το πρωτοφόρεσα τότε. Ίσως δεν το παρατήρησες εκείνη τη στιγμή - σε πλάνεψαν τα μάτια μου; (σχεδόν γελώντας) αλλά την στιγμή που έσκυψα να σε φιλήσω για πρώτη φορά το άνοιξα με το ένα μου χέρι και το έκλεισα αστραπιαία. Αυτό το φυλαχτό περιέχει την πρώτη σου ανάσα δίπλα μου, το πάθος, τον σεβασμό, την εκτίμηση, την αγάπη, δεν θέλω να ανοιχτεί ποτέ, δεν θέλω να το αποχωριστώ ποτέ, είναι όλα όσα μου έδωσες σε μια στιγμή, σε μια ζωή, αιώνια...

Υ.Γ.: Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη στη σημερινή επαίτιο γάμων των γονιών μου, εμπεριέχει αρκετές αλήθειες ανάμικτα με την φαντασία βεβαίως, να είστε όλοι καλά, με ή χωρίς φυλαχτά.

25/9/12

Νευριάζω με τον εαυτό μου...

... όταν καταλαβαίνω ότι νευριάζω με τους άλλους. Στην πραγματικότητα κανείς δε μου φταίει για τίποτα. Ότι κι αν συμβαίνει (και μου συμβαίνει) ο υπαίτιος είμαι μόνο εγώ. Όταν δίνω λαβές κι αφορμές, όταν αφήνω τον άλλο να με "καβαλάει" δεν μπορεί να φταίει ο άλλος... εγώ δίνω τον χώρο, εγώ κακομαθαίνω, εγώ παίρνω πρωτοβουλίες που δεν θα έπρεπε. Είναι κι αυτή η δυσκολία που έχω να πω όχι... να πω δεν θα το κάνω βρε παιδί μου, είμαι κουρασμένος, δεν μπορώ, δεν έχω διάθεση, όχι εγώ εκεί...
Από την άλλη όταν καταλαγιάσει αυτό το συναίσθημα νιώθω καλά, αφού έτσι έχω αποφασίσει να πορευτώ έτσι θα το κάνω, οποιοδήποτε μικρός ή μεγάλος πειρασμός κι εμπόδιο είναι μια ευκαιρία να δοκιμαστώ και να βρω όρια κι αντοχές. Δεν πρέπει να επιτρέψω σε κανένα κοινωνικό ή άλλο κατεστημένο να μου πει τον τρόπο που θα διαχειρίζομαι τα πράγματα.
Προτείνω γενικά να ξανασκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε να πούμε ή να κάνουμε, κυρίως να προσπαθούμε να μην θίξουμε τον άλλο ακόμη κι όταν δεχόμαστε αντίστοιχη επίθεση. Η αγνόηση ενός κακεντρεχούς ανθρώπου είναι το χειρότερό του, όσο του δίνεις σημασία τόσο γιγαντώνεται. Αφορμή για αυτό το τελευταίο στάθηκε ένα "σχόλιο" - εντελώς "άκαιρο" κι άνευ ουσίας - που έγινε στην προχθεσινή σύναξη των νέων και παλιών παραγωγών του Sin Radio, σε αυτό το πάρτι που έγινε για να γιορτάσουμε τη νέα μας σελίδα.  Αρχικά σκέφτηκα να απαντήσω, με την σύμφωνη γνώμη της αγαπητής Seirios όμως (ευτυχώς που ήμασταν οι 2 μας στο μικρόφωνο εκείνη τη στιγμή), αποφασίσαμε να το αγνοήσουμε παντελώς κι απ' ότι φάνηκε καλά κάναμε. Αυτό βέβαια μας ώθησε να επισπεύσουμε το κείμενο με τους Όρους Χρήσης / Πολιτική Απορρήτου που προστέθηκε στην σελίδα μας κι έτσι έχουμε κάθε δικαίωμα να σβήνουμε είτε το ίδιο το σχόλιο είτε τον επισκέπτη (κι ουχί ακροατή στη συγκεκριμένη). Είπαμε είμαστε ανοιχτοί σε όλους κι όλα αρκεί να μην θίγουν - πόσο μάλλον χωρίς καμία αιτία ή βάση - παραγωγούς, ακροατές κι οποιονδήποτε άλλο.
Επίσης το ίδιο οφείλω να κάνω κι εγώ έχοντας τη δύναμη του μικροφώνου, να μην θίγω κανέναν είτε προσωπικά είτε γενικότερα, αν το έχω κάνει ζητώ κι από εδώ συγγνώμη (αν είναι δημόσιο πρόσωπο απλά εκφράζω προσωπική γνώμη).
Να είστε όλοι καλά, ας κρατήσουμε τις δυνάμεις μας για να ορθώσουμε ανάστημα σε όλα αυτά που μας συμβαίνουν και να μην αναλωνόμαστε σε μικροπρέπειες και κακίες που δεν έχουν θέση στη ζωή μας. Φιλιά σε όλους.

23/9/12

Φθινοπωρινές Ραδιοτυπίες Μέρος 2ο

Μετά το χθεσινό πάρτι - επίσημη αρχή της νέας μας σελίδας στο Sin Radio, όπου παρουσιάστηκαν αρκετοί από τους νέους παραγωγούς που θα έρχονται σιγά σιγά να μας πλαισιώνουν και να αυξάνονται οι ώρες των ζωντανών μεταδόσεων (και ελπίζω να το απολαύσατε όσο εμείς), σήμερα κανονικά στις εκπομπές μας και συγκεκριμένα στο 2ο μέρος των Φθινοπωρινών Ραδιοτυπιών.

Αμέσως μετά όλα στο κόκκινο από τον Evil Chef και οι μουσικές του διαδρομές σε Ελληνικούς δρόμους. Να έχετε όλοι μια υπέροχη Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη τελευταία βδομάδα του Σεπτέμβρη, φιλιά σε όλους σας.

Κατά την διάρκεια της εκπομπής μπορείτε να αφήνετε σχόλια στη σελίδα του Sin Radio που αφορά στη συγκεκριμένη (και κάθε άλλη) εκπομπή. Μην ξεχνάτε ότι πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να μπορείτε να αφήνετε σχόλια (ακούτε ελεύθερα βεβαίως... κι από το FB πλέον).

21/9/12

Ραδιοτυπίες... στο κόκκινο

Ιδιαίτερο θα είναι αυτό το Σάββατο, Ραδιοτυπίες στο κόκκινο (τουτέστιν 2 σε 1) με πολλές, μα πολλές εκπλήξεις εντός κι εκτός στούντιο.
Ραδιοτυπίες στο Κόκκινο, Σάββατο 19:00
Μια μικρή γιορτή για τη νέα μας σελίδα του Sin Radio και μια ευκαιρία να σας "παρουσιάσουμε" νέους παραγωγούς και τα νέα δεδομένα όσον αφορά στη λειτουργία και την επικοινωνία μαζί σας. Θα σας περιμένουμε με χαρά εκεί, φιλιά και καλό Σ/Κ για όλους σας.

Υ.Γ.: Α, μην ξεχαστούμε, θα δοκιμαστεί κι η νέα μορφή σχολίων στη σελίδα του Sin Radio, οπότε για σχόλια κατά τη διάρκεια της εκπομπής εκεί...

19/9/12

3 - μην παρεξηγηθούμε 3 x 14 ερωτήσεις


Η ΦΟΥΛΗ με προσκάλεσε στο εκατομμυριοστό μπλοκοπαίχνιδο και πως να της αρνηθώ της καλής μου;

Τρία πράγματα που θα ήθελα να κάνω πριν πεθάνω:
1. Να "φύγω" ικανοποιημένος με αυτά που έδωσα και μου δόθηκαν
2. Να περιστοιχίζομαι από αγαπημένους ανθρώπους την τελευταία μου στιγμή
3. Να φτάσει η στιγμή που θα πω: επιτέλους γνώρισα τι θα πει πραγματικά ευτυχία

Τρία άτομα που έχω αγαπήσει πολύ:
1. Γονείς κι αδελφό (3 το σύνολο)
2. Φίλους καρδιακούς (δεν θέλω να αποκαλύψω αριθμό εδώ)
3. Εσένα
Υ.Γ.: εδώ θα κλέψω γιατί δεν μπορώ να το περιορίσω

Τρεις αξέχαστες στιγμές στη ζωή μου:
1. Στο Νείλο βαρκάδα κι εσύ να μου χαμογελάς
2. Στην Αίγινα πιτσιρικάς - μεγάλη ιστορία
3. Βαφτίζοντας την μεγάλη & μικρή μου "πνευματική κόρη"

Τρία πράγματα που κοιτάζω σε ένα άτομο:
1. Μάτια / βλέμμα
2. Χαρακτηριστικά προσώπου
3. Τρόπος που γελάει

Τρία πράγματα που δεν μπορώ χωρίς αυτά:
1. Μια εικόνα Αγίου μικρή
2. Δαχτυλίδι στον δεξιό παράμεσο
3. Τα γυαλιά πρεσβυωπίας (πλέον)

Τρία πράγματα που απεχθάνομαι σε έναν άνθρωπο:
1. Ψέμμα
2. Κακία
3. Ξερολισμός

Τρία πράγματα που δεν θα ήθελα να μου συμβούν:
1. Ατύχημα / παραμονή σε Νοσοκομείο
2. Σοβαρή αρρώστια
3. Να μείνω μόνος
Τρία μέρη που θα ήθελα να επισκεφθώ:
1. Λατινική Αμερική (από Μεξικό μέχρι Παταγωνία)
2. Μέση Ανατολή
3. Παράλια Μικράς Ασίας

Τρία επαγγέλματα που θα ήθελα να κάνω:
1. Χημικός (σε έρευνα)
2. Κηπουρός
3. Εισοδηματίας

Τρία ψέματα που έχω πει κατά καιρούς:
1. Είσαι τόσο όμορφος / η
2. Ναι, φαίνεται ότι αδυνάτισες
3. Θα σε πάρω τηλέφωνο σύντομα

Τρία πράγματα που δεν θα έκανα ποτέ στη ζωή μου:
1. Τραβηγμένα σπορ (extreme ελληνιστί)
2. Παραδοσιακό γάμο
3. Κυνήγι

Τρεις φοβίες μου:
1. Μοναξιά
2. Ανημποριά
3. Απώλεια

Τρία πράγματα που μου έμαθε η ζωή:
1. Να χαμογελώ κι όταν μου έρχεται να κλάψω
2. Να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων
3. Να πολεμάω για αυτό που θέλω

Τρία λάθη μου (αν κι είμαι άσφαλτος σαν την Λαίδη):
1. Λάθος κλάδο σπουδών
2. Εμπιστεύτηκα ανθρώπους που δεν έπρεπε (το έβλεπα από την αρχή)
3. Δεν είπα "σ' αγαπώ" όταν ήθελα

Μπαλάκια δεν πετώ είπαμε, όποιος, όποια θέλει να εκτεθεί (κι άλλο) μπορεί να πάρει την σκυτάλη με ευκολία.

Σας φιλώ όλους γλυκά.