7/6/12

"Αυτός ο καταραμένος θόρυβος..."

Ήμουν σε επαγγελματικό ταξίδι στην Θεσσαλονίκη. Αποφάσισα να μείνω σε ένα από τα κεντρικά ξενοδοχεία, αυτά τα λίγο απρόσωπα, που ναι μεν είναι καθαρά, αλλά τα δωμάτια δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από ένα απλό ύπνο κι ένα μπάνιο στα γρήγορα, ούτε καμιά ιδιαίτερη άνεση, ούτε θέα, ούτε συγκλονιστικό σέρβις, κάτι μεταξύ 3-4 αστεριών η κατηγορία του.
Για τη φίλη Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ούτως ή άλλως όλη τη μέρα θα βρισκόμουν στο άλλο ξενοδοχείο για την έκθεση βιβλίου και μετά θα βγαίναμε με συναδέλφους για φαγητό και ποτό. Έκανα ένα γρήγορο ντους, ντύθηκα με το πρόσταγμα της εκδήλωσης, λινό κουστούμι στο χρώμα της άμμου, θαλασσί πουκάμισο και λευκή γραβάτα που έβαλα στην τσέπη για να την φορέσω στο σταντ που θα στεκόμουν (η ζέστη ήταν αφόρητη για να την φορέσω νωρίτερα). Ευτυχώς τα δύο ξενοδοχεία απείχαν μόλις τρία τετράγωνα μεταξύ τους, οπότε το αργό περπάτημα δεν με ίδρωσε. Το ξενοδοχείο της εκδήλωσης βιβλίου ήταν από τα παραδοσιακά και καλύτερα της πόλης, η θερμοκρασία με τη βοήθεια του air condition ήταν στο ιδανικό επίπεδο, ο κόσμος άρχισε να καταφθάνει κι εγώ είπα πλέον να φορέσω τη γραβάτα και το καλύτερο χαμόγελο για να αρχίζω να παίζω την παράστασή μου. Ευτυχώς η ώρα πέρασε γρήγορα και κατά τις 9 το βράδυ μαζέψαμε τα πράγματα κι είπαμε με συναδέλφους να βγούμε για φαγητό. Το φαγητό κι ευθυμία που υπήρξε στην παρέα έφερε και το ποτό και καταλήξαμε να πάμε για ύπνο κατά τις 3 το βράδυ. Την επόμενη θα ξυπνούσα στις 8 το πρωί για να ετοιμαστώ για τη δεύτερη ημέρα της έκθεσης. Έκανα ένα ντουζάκι κι έπεσα αποκαμωμένος πλέον να κοιμηθώ. Από το διπλανό δωμάτιο άκουγα κάτι σαν συνομιλία μεταξύ ζευγαριού, όχι έντονη αλλά διακριτή, ένας ελαφρύς βόμβος που μάλλον με νανούριζε...
Κατά τις 6 σηκώθηκα να πάω στην τουαλέτα (αυτές οι μπύρες βρε παιδί μου) και γυρίζοντας για να συνεχίσω τον ύπνο άκουσα έναν άλλο θόρυβο από δίπλα, σαν σταγόνα που έσταζε αργά από χαλασμένη βρύση, αυτό το κινέζικο μαρτύριο που είναι ικανό να με εκνευρίσει αφάνταστα. Μα δεν το ακούνε αυτοί που μένουν δίπλα; σκέφτηκα και παρ όλη τη ζέστη κάλυψα το κεφάλι με το μαξιλάρι για να μην ακούω. Μετά από δύο ώρες περίπου ύπνου, ενός γρήγορου μπάνιου κι ακόμη γρηγορότερου πρωινού, αφήνοντας τα κλειδιά στη ρεσεψιόν βρήκα την ευκαιρία να παρατηρήσω: δε μου λέτε παρακαλώ, στο διπλανό δωμάτιο όλο το βράδυ ακουγόταν κάτι σαν βρύση που στάζει, αν δεν ενοχλούνται αυτοί που μένουν, εγώ ενοχλήθηκα πολύ, αν μπορείτε να το κοιτάξετε, ευχαριστώ.
Ο ρεσεψιονίστ έκπληκτος μου απάντησε: δεν μένει κανείς στο διπλανό δωμάτιο, πάντως θα στείλω τον υδραυλικό να το κοιτάξει, καλή σας ημέρα.

Η συνέχεια στο Λογοτεχνικό Σάββατο...

14 σχόλια:

  1. Αχ αυτές οι μπύρες τι μπορεί να δημιουργήσουν...
    Μέχρι και Ζαν Ντ' Αρκ σε κάνουν, να ακούς φωνές από το πουθενά...
    Έχει γούστο να ήταν στοιχειωμένο το δωμάτιο! Ούτε να το σκέφτομαι.
    Θα προτιμήσω την ρεαλιστική εξήγηση, αυτή με τις μπύρες...

    ΥΓ. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να έγινε. Και αφού αναρωτιέμαι, σημαίνει ότι έγραψες ακόμα μια ωραία ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αθηνά άσε αυτές οι μπύρες καλοκαιριάτικο τι απόλαυση και τι πρόβλημα ταυτόχρονα... Επίσης η ιστορία έχει γραφτεί ολόκληρη στο Λογοτεχνικό Σάββατο, αν πατήσεις στο link που δίνω βγαίνει ολόκληρη... φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ε ναι, την είχα διαβάσει όλη την ιστορία, απλώς επιμένω να προτιμώ την εξήγηση με τις μπύρες παρά αυτή με τα φαντάσματα!!!
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. BLUEPRINTS, σεναριακά, αν μου επιτρέπεις, μια πρόταση.
    Το ζευγάρι, ο νέος που αυτοκτόνησε..., γίνονται τόσο κατανοητά που χάνεται το στοιχείο της έκπληξης. Αν ήταν σε μία και μόνο αναφορά, πχ φευγαλέα ματιά σε εφημερίδα- περιτύλιγμα, πριν αναχωρήσεις από το ξενοδοχείο, νομίζω θα ήταν πιο δυνατή η έκπληξη. Τακ-τακ! Πιο σβέλτο το χτύπημα. Να μην προλάβει ο αναγνώστης να το επεξεργαστεί.
    Με σεβασμό στο πρωτότυπο και στο δημιουργό του, έτσι για να κυκλοφορούν και άλλες ιδέες να μπολιάζουμε ένας τη σκέψη του άλλου. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με τρομάζεις!!!!
    Πέρασες καλά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μήπως δεν ήταν μόνο οι μπύρες; μα κάτι βαρύ που σαβούρωσες και έπλαθες σενάρια,λέω εγώ τώρα!!
    Όμορφη η ιστορία σου, μα εχεις τοσους φίλους μην ξανά πας σε ξενοδοχείο ματια μου για (ύπνο εννοώ)...
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αθηνά δεν έχεις κι άδικο, την επόμενη ιστορία λέω να την κάνω: φτιάξε εσύ το τέλος (αν και θυμίζει μια παλιά τηλεοπτική σειρά αυτό το concept νομίζω), καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. misoagnosti βεβαίως και δέχομαι κάθε είδους κριτική και δεν έχεις άδικο για την παρατήρηση, απλά και με μικρή διάθεση για δικαιολογία: όλα τα κείμενα (είτε του Λογοτεχνικού είτε της κανονικής "ροής" αυτού του blog) συνήθως γράφονται σε 5-10 λεπτά σε διαλείμματα από τη δουλειά, υπόσχομαι πάντως το επόμενο να είναι περισσότερο "προσεγμένο" ως πλοκή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Hfaistiwna έλα βρε που τρομάζεις εσύ... εδώ έχεις παλέψει με αρκούδες (lol), φιλιά μικρέ και να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΦΟΥΛΗ η αλήθεια είναι ότι είχα φάει και κάτι βαρύ μαζί με τις μπύρες... όσο για τη φιλοξενία, ευχαριστώ και μόνο για τη σκέψη, τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πλιζ, αλλαξε φόντο γραμμάτων, δε μπορώ να τα διαβασω!!
    -τα καταφερα μαρκάροντάς τα :) -
    ομορφο. καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Fallen angel το φόντο στο κανονικό blog αλλά και στον Reader είναι κανονικό (και σε όλους τους browsers απ' ότι έχω δει), σου εμφανίζονται λευκά τα γράμματα ή πολύ σκούρο το φόντο;
    σε ευχαριστώ ούτως ή άλλως για τη συμμετοχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. είχα μπει απο υπολογιστή κοινόχρηστο [δημόσιο δλδ] και τωρα καταλαβα οτι το background ειναι οκ.

    διόρθωσε δεξια το "singing with the wolf" [η photo λέει οτι διαγράφηκε, κι αυτη τη φορα ειμαι απο το δικό μου πισι και το πιστευω :ΡΡΡ]

    ερχεται και ο δικός μου θόρυβος .
    θενκ γιου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Fallen Angel σε ευχαριστώ για τη διόρθωση (άλλαξε η ώρα εκπομπής του "ραδιοφωνικού συναδέλφου" βλέπεις) και θα περιμένουμε να διαβάσουμε και τη δική σου συνδρομή στο Λογοτεχνικό, καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε