30/10/12

"Το αμείλικτο ζώο που ονομάζεται χρόνος..."

Κοίταξε το μεγάλο ρολόι στο σταθμό του τρένου και αγχώθηκε ακόμη περισσότερο. Η βοή του κόσμου που κατέκλυζε την αποβάθρα δεν βοηθούσε καθόλου στο να νιώσει καλύτερα. Κοίταζε το ακριβό ρολόι που φορούσε στο χέρι αλλά κι αυτό συμβάδιζε με αυτό του σταθμού. Κάθισε στο παγκάκι περιμένοντας το τραίνο, δεν είχε νόημα να κάνει βόλτες πάνω κάτω στην αποβάθρα, το τρένο θα ερχόταν σε 12 λεπτά κι ήταν ήδη αργοπορημένος στη δουλειά...
Για την Veronica και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Έβαλε τα ακουστικά από το κινητό στα αυτιά του ώστε να μην ακούει την οχλοβοή κι έκλεισε ελαφρά τα μάτια. Το ράδιο έπαιζε το "Η ζωή είναι ωραία", αγαπημένο του θέμα κι έτσι χαλαρότερος όπως ήταν του ήρθαν αρχικά στη μνήμη οι στιγμές που σαν παιδί μάθαινε τον χρόνο: άκουσε την φωνή της μητέρας που του έλεγε: όταν ο μεγάλος δείκτης είναι στο 10 κι ο μικρότερος στο 30 η ώρα είναι δέκα και μισή... θυμόταν και τις δικές του σχετικές απορίες: γιατί μαμά κόβουμε την ώρα στη μέση; τα γέλια της τον έκαναν να χαμογελάσει και να ξεχάσει το άγχος του αρκετά. Έπειτα θυμήθηκε ότι μεγαλώνοντας άρχισε να βλέπει τον χρόνο σαν εχθρό περισσότερο: 8 το πρωί άρχιζε το μάθημα στο σχολείο, έπρεπε να φάει μεταξύ 2 και 2:30 το μεσημέρι γιατί μετά είχε φροντιστήριο, το απόγευμα στις 6 είχε τα Αγγλικά, το βράδυ 8 με 9 διάβασμα, μετά φαγητό με όλη την οικογένεια κι ύπνος νωρίς, πριν τις 11. Σε κάποια του όνειρα σαν παιδί έβλεπε τον χρόνο σαν ένα τερατόμορφο πλάσμα, όπου αντί για αυτιά είχε τα δύο κουδούνια του ξυπνητηριού, όλο το πρόσωπο σχηματιζόταν από το καντράν ενώ στην πλάτη είχε κουρδιστήρια που έμοιαζαν με αγκάθια...
Μεγαλώνοντας κατάλαβε ότι ο πραγματικός εχθρός και το πραγματικό τέρας δεν ήταν η ίδια η ώρα ή ο χρόνος αλλά η στιγμή που περνούσε και δεν ξαναγυρνούσε. Αποφάσισε να ζήσει την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία, στην μετά εφηβική του περίοδο μπόρεσε σχεδόν να το καταφέρει όπως το φανταζόταν: δεν έχανε ευκαιρία να διασκεδάζει, να μαθαίνει, να αποκτά εμπειρίες, να περνά καλά το όποιο "τώρα". Ο χρόνος δεν ήταν πλέον το αμείλικτο ζώο που εμφανιζόταν στα παιδικά του όνειρα...
Όσο μεγάλωνε τόσο περισσότερο νερό έβαζε στο κρασί του, αναγκάστηκε να ακολουθήσει και πάλι κάποιες νόρμες, αρχικά ο στρατός, μετά η δουλειά, ήρθε κι η οικογένεια, ο χρόνος άρχισε και πάλι να γίνεται πιεστικός, το άγχος να αυξάνεται, ένιωθε ότι δεν του έφτανε η μέρα για να κάνει αυτά που ήθελε.
Άνοιξε αργά τα μάτια, η αποβάθρα είχε πολύ λιγότερο κόσμο, έβγαλε τα ακουστικά και γύρισε το κεφάλι προς το μεγάλο ρολόι και τις ανακοινώσεις των αφίξεων... είχε περάσει το τρένο του και δεν το κατάλαβε.
Το στόμα του σχημάτισε μισό χαμόγελο, δε βαριέσαι είπε φωναχτά, δικός μου είναι ο χρόνος, τον διαθέτω όπως θέλω κι άρχισε να σιγομουρμουρίζει τον ρυθμό του η "ζωή είναι ωραία"...

27/10/12

October feelings...

Τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη σήμερα και τα τραγούδια που θα ακουστούν στις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio έχουν σαν θέμα τον Οκτώβρη ενώ υπάρχουν και δυο τρία που αφορούν το συναίσθημα...
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Κυριακή στις 19:00
Εντελώς Φθινοπωρινός ο καιρός, παρελάσεις, επέτειοι που σε κάποιους θυμίζουν σημαντικά πράγματα ενώ σε κάποιους άλλους δεν λένε απολύτως τίποτα, ελπίζω να πιάσω το σωστό συναίσθημα  σήμερα και να σας έχω παρεούλα.
Αμέσως μετά "Όλα στο Κόκκινο" και η "Στρατόσφαιρα" για να κλείσει όμορφα η βραδυά μας.
Καλή Κυριακή κι ακόμη καλύτερη εβδομάδα σε όλους σας.

One for Paul @ Sin

Για σήμερα Σάββατο οι Ραδιοτυπίες βγαίνουν κάπως αλλιώς στο Sin Radio. Ο Λουστράκος σαν κερδισμένος σε διαγωνισμό σε προηγούμενη εκπομπή προσπαθούσε να με πείσει να παίξω πράγματα που δεν μου αρέσουν καθόλου (τύπου Notis....).
Ραδιοτυπίες @ Sin Radio - Σάββατο στις 19:00
Αποφάσισα λοιπόν να του αφιερώσω την σημερινή εκπομπή παίζοντας την δική του πρώτη που είχε γίνει αρχές του περσινού Αυγούστου στην πρώτη μας ραδιοφωνική στέγη (για όσους θυμούνται το pb radio). Σας περιμένω λοιπόν εκεί να ακούσουμε μαζί τι είχε διαλέξει τότε...
Να έχετε όλοι ένα υπέροχο Σάββατο όπως σας αρέσει.

18/10/12

"Το βλέμμα του, τα μάτια της"

Έπιναν το αψέντι τους καθισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Με την πρώτη ματιά φάνταζαν από διαφορετικούς κόσμους ο καθένας. Αυτός τύπος κλοσάρ, καλλιτέχνης που ζούσε κυρίως από φιλανθρωπίες ή από τουρίστες που αγόραζαν φτηνά τα έργα που πουλούσε στις όχθες του Σηκουάνα. Αυτή από μεσοαστική οικογένεια, κάποτε όμορφη και πάντα με καλή εμφάνιση, το πάθος της όμως για τζόγο και ποτό την οδήγησε μαθηματικά στην πορνεία...
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Την κοίταξε μετά από αρκετή ώρα, κι αφού άφησε μια τζούρα από τον καπνό της πίπας που κάπνιζε προς το μέρος της. Το βλέμμα της ήταν χαμένο στο κενό, κάπου μεταξύ του ποτού της και του τραπεζιού. Δεν ήταν σίγουρος αν την είχε πειράξει το ποτό ή είχε άλλου είδους προβλήματα, αλλά όσο την κοιτούσε τόσο εικόνες άρχισαν να του έρχονται στο μυαλό.
Η καλλιτεχνική φύση και η οργιώδης φαντασία του τον έκαναν κυριολεκτικά να "μπει" μέσα της και να βλέπει τον κόσμο από τα μάτια της...
Οι εικόνες έρχονταν σαν φλας: μωρό, παιδί, ενήλικη, τώρα, κι ενδιάμεσα όμορφες στιγμές, οι γονείς, ο πρώτος έρωτας, ο αγοραίος έρωτας, κορμιά ιδρωμένα, φράγκα πεταγμένα στο πάτωμα, χαρτιά στην πράσινη τσόχα, το αψέντι που έπινε... το βλέμμα του έγιναν τα μάτια της...
Δεν ήπιε το υπόλοιπο ποτό, σηκώθηκε νωχελικά κι έφυγε ρίχνοντας μια τελευταία ματιά προς την κυρία που καθόταν πριν λίγο δίπλα του, το βλέμμα της ήταν το ίδιο θολό αλλά αυτό που είδε σαν τελευταία εικόνα τον τρόμαξε και βγήκε να πάρει καθαρό αέρα...

Υ.Γ.1: Το αψέντι είναι ένα ποτό (πράσινου χρώματος) που πήρε μυθικές διαστάσεις τέλη 18ου κι αρχές έως μέσα 19ου αιώνα, εξυμνήθηκε και κατηγορήθηκε από πολλούς, έγινε το αγαπημένο ποτό καλλιτεχνών αλλά και της άρχουσας τάξης της Γαλλίας και του απλού κόσμου κερδίζοντας κάποια στιγμή στην κατανάλωση ακόμη και το κρασί. Κατηγορήθηκε ακόμη και για την πρόκληση τρέλας κι άλλων ψυχοπαθητικών νοσημάτων και απαγορεύτηκε. Απενεχοποιήθηκε πολύ πρόσφατα, ειδικά στην Ελλάδα άρχισε να κυκλοφορεί εκ νέου από την προηγούμενη δεκαετία μόλις.
Υ.Γ.2: Αλήθεια εσείς τι τέλος θα δίνατε στην ιστορία; ποια ήταν η τελευταία εικόνα που είδε στα μάτια της; 

14/10/12

"Ποιός ήταν ο τρελός;"

Έκανε προσεκτικές κινήσεις σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σαν αξιωματικός που ήταν έπρεπε να υπερασπιστεί τον βασιλιά του και να συντονίζει τους πολεμιστές στην επίθεση...
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ακόμη κι η Βασίλισσα στεκόταν δίπλα του μακριά από την σιγουριά του πύργου. Εκεί παρέμενε μόνο ο Βασιλιάς για λόγους ασφαλείας.
Οι ιππείς κάνοντας στρατηγικές κινήσεις διασπούσαν την άμυνα του "εχθρού". Ο αξιωματικός με την μαύρη πανοπλία του βλέποντας τους στρατιώτες του να αναλώνονται σε μια εκατέρωθεν ατέρμονη μάχη έκανε την αποφασιστική κίνηση.

Ρουά Ματ ακούστηκε από τον παίχτη...

Υ.Γ.: στο σκάκι ο αξιωματικός λέγεται και τρελός (από το γαλλικό όνομα fou...)

13/10/12

Νέο Κύμα στο Sin Radio

Εκτάκτως σήμερα Σάββατο λόγω ευχάριστων υποχρεώσεων δεν θα έχει εκπομπή Ραδιοτυπίες. Την Κυριακή 14 Οκτώβρη και στο Sin Radio ένα μικρό αφιέρωμα στο κίνημα του νέου κύματος, εκεί στα τέλη του 60 έως τα μέσα του 70 που μεσουράνησε το είδος.
Ραδιοτυπίες στο Sin Radio,
Κυριακή 19:00
Το ζήτησε ο φίλος homemade μέσα από τη σελίδα του ραδιοφώνου μας και συγκεκριμένα στο θέμα που ανέβασα εκεί και λέγεται: Διαλέξτε αφιερώματα (στην Επικοινωνία - Χώρουμ = Forum). Όποιος φίλος θέλει να ζητήσει κάποιο σχετικό (ή και άσχετο) αφιέρωμα μπορεί να το κάνει εκεί.
Εύχομαι όλοι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, πολλά φιλιά.

9/10/12

Almanac - σαν σήμερα...

Έχω ξαναπεί ότι δεν πιστεύω στην τύχη και στα τυχαία...

9 Οκτωβρίου 1944: Η Αθήνα βομβαρδίζεται ανηλεώς από τους Ναζί, τρεις μέρες πριν εγκαταλείψουν την πόλη. 6 νεκροί και 22 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός.

Στις 9 Οκτωβρίου 2012 τι;

Υ.Γ.?: Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής της Αθήνας με απόφαση του απαγορεύει τις διαδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας λόγω έλευσης Μέρκελ.
"Με απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής απαγορεύεται για λόγους δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας, κατά το χρονικό διάστημα από 09.00 ώρα της Τρίτης 09 Οκτωβρίου 2012 μέχρι και την 22.00 ώρα της ιδίας, κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ή πορεία στην περιοχή της Πόλεως Αθηνών" από το ύψος του ξενοδοχείου Χίλτον μέχρι το Σύνταγμα, όπως και στην Αττική οδό από το "Ελ. Βενιζέλος" μέχρι τον κόμβο της Περιφερειακής Υμηττού με τη Λ. Κατεχάκη, στο τμήμα της Λ. Κατεχάκη από την έξοδο της Περιφερειακής Υμηττού έως τη συμβολή της με τη Λ. Μεσογείων και σε βάθος ακτίνας εκατό μέτρων.

Σας θυμίζει κάτι το παραπάνω;

8/10/12

"Συναντήσεις στην πανσέληνο"


Κάθε φορά που έφτανε πανσέληνος όλο το χωριό ήταν τόσο σιωπηλό που νόμιζες ότι ήταν όλοι νεκροί από μια μυστηριώδη ασθένεια ή είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους μαζικά.
Για την Βερόνικα και το Λογοτεχνικό Σάββατο
Ο αστικός μύθος ήθελε τον εωσφόρο ή έστω τους ακολούθους του να ζητούν το αίμα μικρών παιδιών ή οποιουδήποτε κυκλοφορούσε αυτό το βράδυ στην κοιλάδα γύρω από το χωριό. Ο Άρης κι η Αύρα μην δίνοντας καμία σημασία σε όλα αυτά βρήκαν την ευκαιρία να βρεθούν στην Δρακολίμνη που βρίσκοταν ένα χιλιόμετρο περίπου από το χωριό. Μέχρι τότε μόνο με βλέμματα και νοήματα επικοινωνούσαν και στο μανάβικο του μπάρμπα Ευτύχη την προηγούμενη ημέρα ο Άρης βρήκε την ευκαιρία να της δώσει ένα γραπτό μήνυμα χαζεύοντας τα μήλα... "Θα σε περιμένω στις 10 το βράδυ στη λίμνη, σίγουρα δεν θα κυκλοφορεί κανείς λόγω πανσελήνου..."
Η Αύρα μαζεύοντας όλο της το κουράγιο προφαστίστηκε ότι θα πάει να μαζέψει ξύλα για το τζάκι και θα γύριζε σε λίγη ώρα. Οι γονείς της την κοίταξαν με απορία και ο πατέρας της είπε: καλά, πήγαινε, αλλά μην ξεμακρύνεις γιατί σήμερα είναι κι η πανσέληνος...
Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει όσο κοντοζύγωνε προς τη λίμνη, από μακρυά διέκρινε μια φιγούρα, ήλπιζε να είναι ο Άρης κι όχι τίποτα κακό...
Ηρέμησε αρκετά όταν έφτασε πλέον σε απόσταση που ήταν σίγουρη ότι ήταν αυτός. Καλησπέρα Άρη, κατάφερε να ψελλίσει... γειά σου Αύρα μου, είσαι τόσο όμορφη στο φως του φεγγαριού της απάντησε με σιγουριά.
Την έπιασε από το χέρι και την οδήγησε να καθήσουν κάτω από μια γέρικη ελιά που τον κορμό της χρειάζονταν 5 άνδρες να την αγκαλιάσουν.
Θα έρθω να σε ζητήσω από τους δικούς σου Αύρα, φυσικά αν το θες κι εσύ... της είπε κοφτά, σχεδόν μην σηκώνοντας αντίρρηση.
Δεν ξέρω Άρη, μήπως βιαζόμαστε; δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου, πέρα από τα τυπικά καλησπέρα, γεια σας και πως είστε, ουσιαστικά δεν έχουμε πει τίποτα.
Όταν τα μάτια κι οι καρδιές συναντιούνται με αυτό τον τρόπο δεν έχω αμφιβολία ότι κι οι λέξεις θα ακολουθήσουν της απάντησε.
Έγυρε στον ώμο του, κι αυτός της χάϊδεψε τα μαλλιά με τρυφερότητα. Την φίλησε στο μάγουλο, κι αυτή του πρόσφερε τα χείλη της, αγκαλιάστηκαν με πάθος μεμιάς κι όλος ο κόσμος φαινόταν μαγικός. Ένα θρόισμα στα φύλα της ελιάς τους αναστάτωσε προσωρινά αλλά ο Άρης την καθησύχασε: οι νυχτερίδες κι οι κουκουβάγιες είναι που κυνηγούν και ξαποσταίνουν.
Την αγκάλιασε ακόμη πιο σφιχτά, η Αύρα πλέον είχε παραδοθεί ολοκληρωτικά, τα κορμιά τους είχαν γίνει ένα, κάθε φόβος κι αναστολή είχε πετάξει μακριά σαν τα νυχτοπούλια. Ακόμη κι όταν άκουσαν θορύβους σαν βήματα δεν έδωσαν σημασία, για αυτούς το μόνο που μετρούσε πλέον ήταν ο ένας για τον άλλο, ο κόσμος γύρω τους δεν υπήρχε. Η ανάσα της είχε γίνει ένα με τη δική του, ακόμη κι όταν μια τρίτη βρέθηκε πολύ κοντά τους...
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, τα ονόματά τους έγιναν συνώνυμο της αγάπης αλλά και της απερισκεψίας, το χωριό ονόμασε την περιοχή Άρης και Αύρα, κανείς δεν έμαθε τι έγινε ακριβώς, οι περισσότεροι είπαν ότι υπήρξαν θύματα του "κακού", κάποιοι ότι έφυγαν μακριά για να ζήσουν την αγάπη τους ανενόχλητοι, άλλοι λένε ότι ακόμη και σήμερα τις νύχτες με πανσέληνο τους βλέπουν αρχικά στη λίμνη και μετά σα να πετούν προς το φεγγάρι.
Σημασία έχει ότι αγαπήθηκαν για τη στιγμή εκείνη όσο πολλοί δεν το έχουν κάνει ποτέ.

6/10/12

Κυριακή της Κατερίνας μέρος Β'

Ως νικήτρια του σχετικού Φθινοπωρινού διαγωνισμού η Κατερίνα (και) σήμερα θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο - προσκλεκλημένη εκ μακρόθεν - των Ραδιοτυπιών της Κυριακής.
Sin Radio @ 19:00
Τραγούδια προτιμήσεις της κι ελπίζω να περάσουμε όμορφα με τις επιλογές της. Για σχολιασμό στο γνωστό πλέον Sin Radio, φιλιά σε όλους, να έχετε μια υπέροχη Κυριακή.
Υ.Γ.: και για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι άλλο ας πάει στο Λογοτεχνικό Σάββατο μια βόλτα...

Queen @ Sin Part II

Σαββατιάτικες Ραδιοτυπίες με το δεύτερος μέρος του αφιερώματος στο μεγάλο συγκρότημα των Queen. 
Στις 19:00 σας περιμένω στο Sin Radio να τους ακούσετε και να τα πούμε...

Να είστε όλοι καλά και να έχετε ένα υπέροχο Σάββατο.