30/10/13

Αγκαλιά...

Ίσως δεν το γνωρίζετε, αλλά μια συνηθισμένη αγκαλιά κρατά περίπου τρία δευτερόλεπτα, σύμφωνα με μια έρευνα Βρετανών ψυχολόγων, που βασίστηκε στην μελέτη των αγκαλιών τις οποίες κάνουν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες. 

Η τυπική αγκαλιά κρατά όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες (από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τις μουσικές «φράσεις» και τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής), πράγμα που ενισχύει την επιστημονική θεωρία ότι περνάμε τη ζωή μας, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούμε, αντιλαμβανόμενοι το παρόν (το «τώρα») σε διαδοχικά διαστήματα των τριών δευτερολέπτων. 
Αυτά περί των επιστημονικών αναλύσεων για την αγκαλιά. Εγώ πάλι από την αγκαλιά αντιλαμβάνομαι αρκετά πράγματα για τον άλλο, αν και πολλές φορές με έχει ξεγελάσει. Από μικρός (φαντάζομαι όπως οι περισσότεροι) έβρισκα ασφάλεια στην πατρική ή μητρική αγκαλιά, αποζητούσα την ζεστή της γιαγιάς, του φίλου, του αδελφού. Μεγαλώνοντας ήρθε κι η ερωτική αυξάνοντας την ποικιλία τους. Πήρα πολύ ζεστές (έως αποπνικτικές) αγκαλιές που όμως αποδείχθηκαν ψεύτικες... το κάλπικο κάποιες φορές εμφανίστηκε γρήγορα, άλλες άργησε αρκετά.
Όπως και να έχει σίγουρα δεν κρατώ ούτε τον χρόνο ούτε την ένταση που μπορεί να έχει μια αγκαλιά αλλά την ουσία της. Προσπαθώ άλλοτε να αφουγκραστώ σε αυτή την σωματική επαφή τους χτύπους της καρδιάς του άλλου κι άλλοτε να αφεθώ στην ασφάλεια και την αλήθεια της.

Σε θυμάμαι αρκετές φορές να μου λες: έλα πάρε με μια αγκαλίτσα μωρέ, τι σου ζητάω; κι εγώ έρχομαι όταν το εννοείς, σε κοροϊδεύω όταν κάνεις πλάκα ή και στην δίνω ακόμη κι όταν δεν την ζητάς (αντιμετωπίζοντας το έκπληκτο βλέμμα σου...). Η Ταμάρ πάλι που δεν είναι καθόλου της αγκαλιάς (ή σχεδόν, μόνο όταν θέλει η ίδια και συγκεκριμένες ώρες της ημέρας) παραμένει το απωθημένο μου...

Στο έχω αφιερώσει πολλές φορές αλλά το εννοώ...
Μου’ πες πάρε σε μια αγκαλιά όσα πιο πολλά μπορείς από αυτά που αγαπάς κι εγώ πήρα εσένα
κι εδώ το γενικεύω, η αγκαλιά μπορεί να κλείσει μέσα της πολλά πράγματα, αλλά συνήθως το πολυτιμότερο, εσένα...

25/10/13

Ραδιοτυπίες: Hacienda

Από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio το Σάββατο 26/10 στις 19:00...

νέες κυκλοφορίες διαφόρων ειδών θα σας συντροφεύσουν.
Ένα υπέροχο Σ/Κ να έχετε και τα Χρόνια μου πολλά στους εορτάζοντες.

Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

24/10/13

Στον καθρέφτη

Όπως κάθε πρωί τα τελευταία χρόνια μετά από τις πρώτες γουλιές καφέ κι ένα τσιγάρο πήγαινε για ένα ντουζάκι και μετά για ξύρισμα.

Η αλήθεια είναι ότι είχε να ξυριστεί 40 ημέρες, κρατούσε ένα δικό του "πένθος" για τον κολλητό φίλο που είχε φύγει νωρίς και ξαφνικά...
Αφού καθάρισε το μέσον του καθρέφτη με την πετσέτα από τους υδρατμούς που τον είχαν θολώσει, άπλωσε πλούσιο αφρό κι άρχισε να ξυρίζεται. Συνεχώς άλλαζε πλευρά από την οποία άρχισε το ξύρισμα κάθε φορά που θυμόταν τις κουβέντες που είχε με τον φίλο του: καλό είναι να αλλάζουμε τις καθημερινές κινήσεις ρουτίνας γιατί έτσι οξύνεται ο νους και δεν πέφτει σε λήθαργο, για παράδειγμα μην ακολουθείς πάντα την ίδια διαδρομή όταν πηγαίνεις σπίτι ή στην δουλειά, μην αρχίζεις πάντα το πρωινό ξύρισμα από την ίδια πλευρά, κλπ. 
Ένα μικρό κόψιμο κάτω από την μύτη τον έβγαλε από τις σκέψεις του κι αναζητώντας την στύψη για να σταματήσει το αίμα, άνοιξε το ντουλαπάκι δεξιά του καθρέφτη και βιαστικά την αναζήτησε ρίχνοντας κάτω μια κολόνια...
Την άφησε προς στιγμή κάτω και γύρισε στον καθρέφτη. Είχε θολώσει ξανά και δίχως να δώσει ιδιαίτερη σημασία τον καθάρισε βιαστικά με την πετσέτα και πάλι. Κράτησε για λίγο την στύψη στο σημείο από το οποίο έτρεχε το αίμα (είχε και μια ιδιαίτερη δυσκολία με την θέα του) κι αφού μετά από λίγο σταμάτησε έσκυψε να σηκώσει την κολόνια, ήταν δώρο από τον φίλο και την είχε πλέον φυλαγμένη στο ντουλάπι, κάθε που την έβλεπε ή την μύριζε του ερχόταν στην μνήμη η στιγμή που του την χάριζε: δώσε κι ένα κέρμα μην τυχόν και τσακωθούμε...
Αφού την τακτοποίησε ξαναγύρισε για να τελειώσει με το ξύρισμα επιτέλους αλλά προς μεγάλη του έκπληξη ο καθρέφτης άρχισε και πάλι να θολώνει, μόνο που αυτή τη φορά σαν να σχηματιζόταν κάτι πάνω του... σαν κάποιος να είχε γράψει με το δάχτυλο, όσο θόλωνε τόσο πιο καθαρό γινόταν: Θα είμαι πάντα δίπλα σου...

Συμμετοχές:
Παύλος
Veronica

Υ.Γ.1: Κανείς δεν "φεύγει" οριστικά αν δεν τον διώξουμε εμείς, η ψυχική απώλεια υπερισχύει της σωματικής...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Υ.Γ.2: Για σήμερα έκτακτα στο Sin Radio στις 21:00 Blue - Just the two of us... κι όποιος θέλει και μπορεί ακολουθεί.


21/10/13

Ραδιοτυπίες: Blue Tuesday

Έκτακτα για αυτή την Τρίτη οι Ραδιοτυπίες από το Sin Radio...

σας περιμένω στις 20:00 να τα πούμε όπως πολύ καλά ξέρουμε...
Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

και για το Λογοτεχνικό μας αυτής της εβδομάδας... "Στον καθρέφτη..."
όποιος θέλει μπορεί να γράψει μια σχετική ιστορία και να μου αντιγράψει τον σύνδεσμο για να παρουσιαστεί κι εδώ. Να είστε όλοι πολύ καλά.

20/10/13

Ραδιοτυπίες: Paint it blue

Από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio την Κυριακή 20 Οκτωβρίου Paint it Blue
με καλή διάθεση και την καλή σας παρέα θα ακούσουμε νέες κυκλοφορίες από γνωστά και λιγότερο γνωστά ονόματα της μουσικής. 
Σας εύχομαι μια υπέροχη Κυριακή και καλή εβδομάδα κι όσοι μπορείτε τα λέμε κι από εκεί.

Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

17/10/13

Ραδιοτυπίες: Kill the M all - συνέντευξη

Από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio το Σάββατο 19/10 θα ακούσετε τον ηθοποιό Στέλιο Δημόπουλο της παράστασης Kill the-M-all να μας μιλάει για το θεατρικό έργο κι όχι μόνο...

Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

Η παράσταση, που κατάφερε πέρσι να καθηλώσει εκατοντάδες θεατές, επιστρέφει στο θέατρο ΠΚ από την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013.

Μέσα στο control room ενός εμπορικού κέντρου, ο φαινομενικά, άνδρας της διπλανής πόρτας κάνει ένα μακροβούτι χωρίς ανάσα στη ζωή του. Τι βλέπει...; Αυτό που βλέπει, το βλέπουμε κι εμείς; Είναι εντυπωσιακό πόσο ίδια βλέπουμε όλοι μας, αν και τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, τα πράγματα.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ένας βετεράνος -χειριστής ηλεκτρονικών οπλικών συστημάτων- πιάνει δουλειά στο εμπορικό κέντρο της πόλης του και βιώνει εκ νέου τη ζωή του μέσα από τις οθόνες του control room.  Οι μνήμες του ξυπνάνε, τα συναισθήματά του αρχίζουν να χτυπάνε κόκκινο, και ενώ δείχνει εξωτερικά πως τα έχει καταφέρει, μέσα του αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση… Αγωνιά, αγωνίζεται, ερωτεύεται, βλέπει κατάματα την αλήθεια, μυρίζει το βαρύ άρωμα των ενοχών του και στο τέλος τα καταφέρνει και ακούει για πρώτη φορά την βαθύτερη φωνή του…

Βασισμένο στον μονόλογο «Το εμπορικό κέντρο» της Κατερίνας Παπαδάκη, το έργο αφορά την ιστορία ενός σύγχρονου βετεράνου, ο οποίος είχε πάρει μέρος σε διάφορες αποστολές, και την επιστροφή του στην πόλη του, όπου μαζί με το θέμα της προσαρμογής του αντιμετωπίζει και το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας… Ο ήρωας εξαιτίας της ειδικότητάς του στον στρατό, ως χειριστής ηλεκτρονικών οπλικών συστημάτων («έξυπνες βόμβες»), καταφέρνει και προσλαμβάνεται ως υπεύθυνος ασφαλείας σε ένα εμπορικό κέντρο. Έτσι ξαναβρίσκεται μπροστά σε μια οθόνη, κάτι πολύ γνώριμο και οικείο…

Η παράσταση έχει έναν ακόμη πρωταγωνιστή, το ίδιο το σκηνικό του έργου: ο πύργος ελέγχου ή, αλλιώς, το δωμάτιο ελέγχου καμερών (control room), αποτελείται από οθόνες-φωτιστικά που πλαισιώνουν τον σκηνικό χώρο-δράσης, με κυρίαρχο στοιχείο ένα Τοτέμ-τηλεοράσεων που δεσπόζει στη σκηνή και με τον τρόπο του παρεμβαίνει στη δράση. Μέσα στο Τοτέμ, ο κεντρικός ήρωας μας βλέπει/φαντασιώνεται/αφουγκράζεται/προβάλει εικόνες από το παρελθόν και το παρόν του. Πέρα δηλαδή από εργαλείο της προηγούμενης και παρούσας εργασίας του, το Τοτέμ αυτό είναι επιπλέον για εκείνον: ο Θεός, ο εχθρός, η ερωμένη, το αφεντικό, ο ψυχαναλυτής και ο μοναδικός του σύντροφος. Η συνδιαλλαγή μεταξύ τους είναι έμμεση και άμεση, καθώς ο ήρωας μας, φαινομενικά ένας άντρας της διπλανής πόρτας, επιχειρεί ένα οδυνηρό μακροβούτι-χωρίς-ανάσα μέσα στη βίαιη ζωή του, η οποία τελικά δεν διαφέρει τόσο από αυτό που βιώνουμε όλοι σήμερα.

Παίζει ο Στέλιος Δημόπουλος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Συγγραφέας: Κατερίνα Παπαδάκη
Σκηνοθεσία: Ζαφείρης Χαϊτίδης
Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Ηλίας Λόης
Φωτισμοί: Φώτης Μήτσης
Μουσική-Sound design: Χρήστος Τριανταφύλλου
Βίντεο: Άγγελος Τόνιος
Επιμέλεια κίνησης / συμμετοχή στα βίντεο: Βάλια Παπαχρήστου & Γιάννης Νικολαΐδης
Design: Βασίλης Γραβαρίτης
Φωτογράφος παράστασης: Kosmas Iniotakis

INFO:
ΘΕΑΤΡΟ ΠΚ, Κασομούλη 30 & Ρενέ Πυώ 2, Νέος Κόσμος  
Στάση Μετρό & Τραμ Νέος Κόσμος
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 10 € (Φοιτητές & άνεργοι 10 € τα 2 άτομα)
ΠΟΤΕ: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.30

16/10/13

Κάθε εμπόδιο για καλό

Παρότι είχαν λίγα χρόνια διαφορά ο Χουάν έβλεπε σαν πνευματικό του παιδί τον Ντιόν, τόσο που στο μεταλλουργείο που είχε, από βοηθό τον είχε προάγει στα μάτια του κόσμου σαν πρώτο μάστορα. Οι πελάτες ήταν ευχαριστημένοι από τις δημιουργίες των φίλων, ότι και να τους ζητούσαν έβγαινε με πολύ καλή ποιότητα και πραγματικά γρήγορα. Ο Ντιόν σύντομα "καβάλησε" το καλάμι κι έβγαινε μπροστά μιλώντας με τον κόσμο αφήνοντας τον Χουάν να κάνει τις περισσότερες δουλειές. Τον Χουάν όμως δεν τον πείραζε αυτό, τουναντίον χαιρόταν για τον φίλο του, επιτέλους έβλεπε ότι γινόταν κοινωνικός κι έβγαινε από την φωτιά και το αμόνι για να ασχοληθεί και λίγο με πιο κοινωνικά πράγματα από την σκέτη κατασκευή των παραγγελιών.
Δεν είχε προσέξει βέβαια και μια αλλαγή στην στάση του και μερικά ψιθυρίσματα με κάποιους πελάτες, συνοδευόμενα από λοξές ματιές προς το μέρος του...
Ένα βράδυ μετά την δουλειά είπαν να πάνε για ένα κρασί στην διπλανή ταβέρνα. Ο Χουάν άρχισε να παρατηρεί την ολοένα και πιο αμήχανη στάση του Ντιόν, τι σου συμβαίνει; τον ρώτησε τελικά. 
-Τίποτα μωρέ, κουρασμένος είμαι, λέω να πάω διακοπές για λίγο στην εξοχή μήπως και συνέλθω...
Να πας, του απάντησε ο Χουάν, εξάλλου δεν έχει και πολύ δουλειά αυτό τον καιρό θα τα καταφέρω για λίγες ημέρες μόνος.
Έτσι κι έγινε, ο Ντιόν εξαφανίστηκε για 10 μέρες περίπου κι ο Χουάν μόνος στο μαγαζί άρχισε να ετοιμάζεται για το μεγάλο πανηγύρι που θα γινόταν μετά από 2 μήνες περίπου στο χωριό, έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι με αρκετή πραμάτεια, ερχόταν κόσμος από όλα τα γειτονικά χωριά και το πανηγύρι κρατούσε μια εβδομάδα. Ένα από τα βράδια που γύριζε κατάκοπος από την δουλειά προς το σπίτι ο Χουάν παρατήρησε ένα νέο μαγαζί να ξεπροβάλει εκεί που ήταν παλιά ένα μανάβικο, περίεργος πλησίασε και με αρκετή έκπληξη είδε τον φίλο του Ντιόν να στήνει πάγκους, να τακτοποιεί εργαλεία, να ανάβει την φωτιά στο καμίνι και να παλεύει να φτιάξει μια ταμπέλα... Πλησιάζοντας ακόμη πιο κοντά στο παράθυρο διέκρινε την επιγραφή: Μεταλλικές Κατασκευές Ντιόν...
Έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, δεν είπε κουβέντα και συνέχισε απογοητευμένος τον δρόμο προς το σπίτι του, για αυτό είχε αυτή την περίεργη συμπεριφορά τελευταία σκέφτηκε...
Οι μέρες του πανηγυριού πλησίαζαν κι ο κόσμος του χωριού είχε μοιραστεί σαν πελατεία ανάμεσα στους πρώην συνεργάτες και φίλους. Ένα σημαντικό γεγονός όμως θα άλλαζε τις ισορροπίες, ο άρχοντας του χωριού έδωσε και στους δύο μεταλλουργούς από ένα μεταχειρισμένο του σπαθί και ζήτησε κι από τους δυο να το επισκευάσουν, ο καλύτερος θα γινόταν κι ο επίσημος κατασκευαστής και επιδιορθωτής της αυλής του...

Οι δύο πρώην συνάδελφοι και φίλοι έβαλαν τα δυνατά τους για το ποιος θα τα καταφέρει καλύτερα με τα σπαθιά του άρχοντα. Έριξαν σε δεύτερη μοίρα τα υπόλοιπα αντικείμενα που θα πωλούσαν στους πάγκους τους στο πανηγύρι μια κι η μόνιμη προσφορά εργασίας για την αυλή του άρχοντα ήταν μεγάλο δέλεαρ. Όταν έφτασε η μέρα της γιορτής ήταν κι οι δύο τους αποκαμωμένοι... Οι πάγκοι τους βρισκόταν ο ένας απέναντι στον άλλο αλλά οι ματιές τους διασταυρώνονταν μόνο από τύχη κι αμέσως κοιτούσαν κι οι δυο την φωτιά πάνω από την οποία πηδούσαν οι άντρες και τα παιδιά του χωριού...
Τα σπαθιά του άρχοντα και στους 2 πάγκους ήταν καλυμμένα με βαρύ ύφασμα ώστε να μην φαίνεται το αποτέλεσμα. Με τον ερχομό του άρχοντα πάνω στο άσπρο του άλογο ησύχασε όλος ο κόσμος, ακόμη κι η φωτιά έμεινε ακίνητη (βοηθούμενη από την άπνοια βεβαίως). Πήγε πρώτα στον πάγκο του Ντιόν, κατέβηκε από το άλογο και του ζήτησε το σπαθί του. Ο Ντιόν με μια υπόκλιση πέταξε το ύφασμα και φανέρωσε το επισκευασμένο σπαθί, ένα επιφώνημα βγήκε από τα χείλη όλων των συγχωριανών του, γυάλιζε το μέταλλο σαν φρεσκοτριμμένο ασήμι κι όπως αντανακλούσε η φωτιά πάνω του χιλιάδες αστεράκια διασκορπίζονταν παντού. Ο άρχοντας το περιεργάστηκε κάποια λεπτά και το πέρασε στην θήκη της ζώνης του πηγαίνοντας στον απέναντι πάγκο. Ο Χουάν τον κοίταξε στα μάτια, του χαμογέλασε και του έδωσε το σπαθί στο χέρι με απίστευτη άνεση. Ο άρχοντας σαστίζοντας αρχικά από το θάρρος του μεταλλουργού το κράτησε, το κοίταξε με αρκετή επιμονή και στην λαβή και στην κόψη και στην μύτη του αλλά στάθηκε σε ένα μικρό γράφημα κοντά στην λαβή, εκεί που κατέληγε σχεδόν το μέταλλο. Πλησιάζοντας το συγκεκριμένο σημείο πολύ κοντά στην λάμπα πετρελαίου που φώτιζε τον πάγκο διέκρινε την επιγραφή: Είθε να μην χρησιμοποιηθεί ποτέ...
Ο άρχοντας του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει πετώντας ένα πουγκί με νομίσματα στον πάγκο του Ντιόν, καμιά φορά οι λεπτομέρειες είναι σημαντικότερες από το όλον...

Συμμετοχές:
Veronica

Και σήμερα στο Sin Radio, Καλύτερα οι δυο μας παρέα με Λουστράκο

13/10/13

Ραδιοτυπίες: In the Mix

Από τις Ραδιοτυπίες την Κυριακή 13/10 στο Sin Radio
θα ακούσουμε λίγο απ' όλα... Σας περιμένω κι εύχομαι μια καλή Κυριακή και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα.
Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

10/10/13

Ραδιοτυπίες: Let's go Blue

Από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio για το Σάββατο 12/10 

την ακούμε μπλε και παίζουμε με ήχους κι ιδιαίτερες φωνές... 
Να έχετε ένα υπέροχο Σάββατο και τα λέμε.
Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ




Για το Λογοτεχνικό μας αυτής της εβδομάδας:

Κάθε εμπόδιο για καλό...


7/10/13

Τίναξα από πάνω μου ότι με βάραινε

Όπως κάθε απόγευμα τον περίμενα στην πολυθρόνα που βρισκόταν απέναντι από την πόρτα. Είχα μάθει να αισθάνομαι την ώρα που επέστρεφε κι ετοιμαζόμουν όπως πάντα για την σχετική υποδοχή.
Αυτό το απόγευμα όμως άργησε λίγο και μου φάνηκε ότι μπήκε με άλλη διάθεση από την συνηθισμένη... με χάιδεψε μηχανικά, μου έδωσε ένα μπισκοτάκι και κάθισε στον καναπέ αφού γέμισε ένα ποτήρι με ένα κίτρινο υγρό που μου έφερνε φτέρνισμα.
Πήγα κοντά του αλλά διέκρινα ότι δεν είχε όρεξη για παιχνίδια και πολλά πολλά, οπότε πήγα κι ήπια λίγο νερό και χάζευα στο μπαλκόνι αφήνοντάς τον στην ησυχία του. Κάτι σταγόνες άρχισαν να πέφτουν από ψηλά που όλο και πύκνωναν. Είχα βραχεί ήδη αρκετά μετά από λίγη ώρα κι αποφάσισα να πάω να δω πως είναι, δεν ανησυχούσε μόνο αυτός για μένα, το ίδιο έκανα κι εγώ κι ας μην το καταλάβαινε πάντα.

Μπαίνοντας στο σπίτι κατά την προσφιλή μου συνήθεια τίναξα από πάνω μου ότι με βάραινε, δεν το άντεχα το πολύ νερό ενώ αυτός όπως το περίμενα αντέδρασε φωνάζοντας, χωρίς την συνήθη ένταση όμως, και παίρνοντας την πετσέτα άρχιζε να με σκουπίζει. Τον πρόσεχα στα μάτια καθώς με σκούπιζε και μου φάνηκε ότι έσταζε κι αυτός όπως ο ουρανός...
Του έδωσα ένα πεταχτό φιλάκι στο αυτί που ήξερα ότι του άρεσε (και το έκανα πολύ σπάνια είναι η αλήθεια) και τον είδα να αλλάζει έκφραση, με κοιτούσε με ανάμικτη απορία και λατρεία μάλλον. Κάθισε στον καναπέ κι άρχισε να πίνει το απαίσιο κίτρινο υγρό, κάθισα δίπλα του κι ακούμπησα το κεφάλι μου στο πόδι του. Αναστέναξε βαριά, τόσο που αναγκάστηκα να σηκώσω το κεφάλι μου και να τον ξανακοιτάξω στα μάτια που είχαν αρχίσει να ξαναστάζουν. Του έδωσα άλλο ένα φιλάκι, στα μάτια αυτή τη φορά, και γύρισα ανάσκελα να με χαϊδέψει, ήξερα πολύ καλά ότι του άρεσε να με βλέπει έτσι, χαμογέλασε για πρώτη φορά κανονικά, σκούπισε τα μάτια του και μου είπε: εκτός από το δικό σου τίναγμα ξέρεις πολύ καλά πως να τινάζεις και από πάνω μου ότι με βαραίνει, σε ευχαριστώ και σε αγαπάω πολύ να ξέρεις... 

Συνοδοιπόροι του Λογοτεχνικού μας:

Υ.Γ.1: Αφιερωμένο στην Ταμάρ βέβαια, προφανείς οι λόγοι
Υ.Γ.2: Όποιος συνιστολόγος θέλει, μπορεί να συμμετέχει με αυτή την εικόνα και τίτλο ανάρτησης και να αντιγράψει σε σχόλιο το δικό του πόνημα, θα χαρούμε να μεγαλώσει αυτή η παρέα 

6/10/13

Ραδιοτυπίες - Αλεξάνδρεια, συνέντευξη με Δ.Γαλλή

Οι Ραδιοτυπίες την Κυριακή 6/10 φιλοξενούν στο Sin Radio τον Δημοσθένη Γαλλή με αφορμή την έκθεση φωτογραφιών του με τίτλο "Αλεξάνδρεια".
 Πρόκειται για μία μονογραφική έκθεση φωτογραφιών, αφιερωμένη στον ποιητή Κωνσταντίνο Π. Καβάφη (1863-1933), την οποία επιμελείται ο ιστορικός τέχνης Μεγακλής Ρογκάκος.
Ο καλλιτέχνης, εμπνεόμενος από 29 ποιήματα του αλεξανδρινού πνευματικού δημιουργού, αριθμός που υπαινίσσεται την ημερομηνία γέννησης και αποδημίας του Κ.Π. Καβάφη (29 Απριλίου), επιδιώκει με το πρότυπο φωτογραφικό έργο του να συμβάλει στη γνωριμία του επισκέπτη - θεατή με το περιεχόμενο των ποιημάτων μέσα από μία διαδρομή εικαστικών ερεθισμάτων.
Η έκθεση μπορεί να λειτουργήσει και ως εργαλείο στο πλαίσιο της διαθεματικής διδασκαλίας που εφαρμόζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αφενός παρουσιάζει την ιδιαίτερη τεχνοτροπία του Γαλλή, που αφορμάται από τον αγγλικό αισθητισμό του 19ου αιώνα τον οποίο εκτιμούσε ο Καβάφης, και αφετέρου παραπέμπει ευθέως στην λογοτεχνία οδηγώντας στην ανάπτυξη συλλογισμών που αφορούν τη σχέση των φωτογραφικών έργων με τους τίτλους και το περιεχόμενο των ποιημάτων που τα ενέπνευσαν.
Στο σχόλιό του ο Ρογκάκος γράφει: «Ο Γαλλής καταφέρνει να συγχρονίσει την ‘Αλεξάνδρειά’ του με την αιώνια στιγμή της ποίησης του Καβάφη. Επίσης, φρόντισε η παρούσα ‘Αλεξάνδρεια’ να συνάδει με βασικές αρχές του πάλαι ποτέ Αισθητισμού. Οι φωτογραφίες απεικονίζουν με μία καλλιτεχνική προσέγγιση, ανάλογη εκείνης των αισθητικών καλλιτεχνών, μοναχικές ανθρώπινες μορφές και των δύο φύλων, ιδανικά όμορφες και γυμνές. Μέσα από τις στάσεις τους, τις εκφράσεις τους, τις ρωγμές τους, το ξεθώριασμά τους από τη πατίνα του καιρού εκφράζεται ο εσωτερικός τους κόσμος, όπως τον αντιλαμβάνεται ο δημιουργός – συναισθήματα, σκέψεις, απώλειες, απουσίες, κενά, συγκρούσεις μακραίωνες με τον εαυτό, τη συνείδηση, το χρόνο, και τη ζωή».
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα ακούγεται απαγγελία επιλεγμένων ποιημάτων του Καβάφη από τους ηθοποιούς Μάνο Πετούση, Δώρα Χρυσικού, Αθανάσιο Σκλάβο και Καλή Δάβρη.
Χώρος: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Ακαδημίας 50, στάση Μετρό Πανεπιστήμιο.
Εγκαίνια: Τετάρτη, 9 Οκτωβρίου, 19.30.
Διάρκεια έκθεσης: 9 - 25 Οκτωβρίου 2013.
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Σάββατο 10.00 - 20.00, Κυριακή 10.00 - 14.00.
Είσοδος: Ελεύθερη για όλους.
Υπεύθυνη επικοινωνίας: κ. Βιβή Χαρίτου, 210 52 84 885, press.opanda@gmail.com.
Πληροφορίες: www.cityofathens.gr/opanda.
Ιστότοπος καλλιτέχνη: www.dimosthenisgallis.com.
Χορηγοί: CultureNow.gr, Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Beton7, Αθήνα 9.84 FM, Sin Radio, και Ξενοδοχείο-Οινοποιείο Κατώγι Αβέρωφ.

Για την ηχογραφημένη εκπομπή πατήστε εδώ

3/10/13

Ραδιοτυπίες: Curtis & Soul

Από τις Ραδιοτυπίες και το Sin Radio για το Σάββατο 5/10 θα ακουστούν κυρίως συνθέσεις του Curtis Mayfield που είτε τραγούδησε ο ίδιος ή έδωσε σε άλλους καλλιτέχνες

αλλά θα ακουστούν και μερικά μεγάλα ονόματα της δεκαετίας του 1970 που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τότε Soul σκηνή (με έμφαση στην cinematic Soul και το κίνημα Blaxploitation στον κινηματογράφο). Σας περιμένω να τα πούμε και να τα ακούσουμε παρέα.
Την ηχογραφημένη εκπομπή την ακούτε εδώ
Επίσης - και μια κι η φίλη Veronica λόγω προσωπικών θεμάτων δεν μπορεί να τρέξει το Λογοτεχνικό Σάββατο όπως μας είχε συνηθίσει, και με όρισε ως "δεξί της χέρι" - όσοι θέλετε μπορείτε να έχετε συμμετοχή στο Λογοτεχνικό μας με την εικόνα:

και τίτλο: "Τίναξα από πάνω μου ότι με βάραινε" - είτε ως αφιέρωμα στην μέρα των ζώων είτε όπως σας βγει... Μέχρι το άλλο Σάββατο 12/10 οι συμμετοχές σας με μια απλή αναφορά στην φόρμα των εδώ σχολίων και την επισύναψη της διεύθυνσης του σχετικού ποστ σας.

1/10/13

Ραδιοτυπίες & Λουστράκος - Καλύτερα οι δυο μας...

Επειδή ουδέν μονιμότερο του προσωρινού και μετά από χιλιάδες αιτήσεις από τους φανατικούς ακροατές μας...

Αυτή την Τετάρτη (και για όσες άλλες μας βγει έκτακτα) στις 21:00 στο Sin Radio - Kαλύτερα οι δυο μας ή 2 σε 1, Λουστράκος και Ραδιοτυπίες συμμαχούν και παίζουν με τα νεύρα σας καλή μουσική και με ακόμη καλύτερη διάθεση (διόρθωση συντακτικού μετά από παρατήρηση σχολιαστή...). Σας περιμένουμε και σας ασπαζόμαστε.